بهترين مرجع گزيده مطالب

برای جلوگیری از شیوع آبله میمون، ادارات بهداشت از شبکه هایی از کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند استفاده می کنند.

در 23 ژوئیه، سازمان بهداشت جهانی آبله میمون را یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین المللی اعلام کرد. این یک تصمیم بحث برانگیز بود، به طوری که مدیر کل WHO، دکتر تدروس آدهانوم گبریسوس، آخرین تماس را گرفت و کمیته اضطراری WHO را لغو کرد. اختلافات کمیته مشورتی منعکس کننده بحث هایی بود که در چند هفته گذشته در میان مقامات دولتی، در رسانه های اجتماعی و در صفحات نظری مطرح شده است. آیا آبله میمون‌ها یک اورژانس بهداشت عمومی است که «فقط» در میان مردان همجنس‌گرا و دوجنس‌گرا و زنان ترنس منتشر می‌شود؟ سایر جمعیت ها تا چه حد نیاز به نگرانی دارند؟

در پس این سؤالات، نگرانی هایی در مورد انگ و بهترین روش برای تخصیص منابع کمیاب وجود دارد. اما آنها همچنین منعکس کننده درک فردی از سلامت عمومی هستند. به جای این که بپرسند شیوع آبله میمون در حال حاضر برای آنها چه معنایی دارد، مردم می توانند بپرسند که شیوع آبله میمون چگونه می تواند آنها را در آینده تحت تاثیر قرار دهد و چرا و چگونه می تواند اکنون مهار شود.

هر چه انتقال آبله میمون طولانی‌تر باشد، احتمال سرایت آن به سایر جمعیت‌ها بیشتر می‌شود. در حال حاضر موارد انگشت شماری در میان زنان و چند مورد در کودکان به دلیل انتقال خانگی وجود داشته است. در افراد سالم، آبله میمون می‌تواند بسیار دردناک و بد شکل باشد. اما در زنان باردار، نوزادان، کودکان خردسال و افراد دارای نقص ایمنی، آبله میمون می تواند کشنده باشد. اگر آبله میمون در این کشور ریشه دوانده باشد، همه آن گروه ها در خطر خواهند بود.

توقف انتقال در بین مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، از آنها در اینجا و اکنون و از جمعیت های آسیب پذیرتر در آینده محافظت می کند. اما با وجود عرضه محدود واکسن آبله میمون، مقامات بهداشت عمومی چگونه می‌توانند واکسن‌ها را به‌طور عادلانه برای تأثیرگذاری هدف قرار دهند؟

واکسینه کردن افراد نزدیک به آبله میمون برای جلوگیری از شیوع کافی نیست. مقامات بهداشت عمومی نتوانسته‌اند همه زنجیره‌های انتقال را دنبال کنند، به این معنی که بسیاری از موارد تشخیص داده نمی‌شوند. در همین حال، خطر آبله میمون (و سایر بیماری های مقاربتی) به طور مساوی بین مردان همجنس گرا و دوجنسه و زنان ترنس توزیع نمی شود و هدف قرار دادن همه آنها از عرضه پیشی می گیرد. چنین راهبردی خطر انگ زدن به این گروه ها را نیز به دنبال دارد.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری اخیراً واجد شرایط بودن واکسیناسیون آبله میمون را به افرادی که می‌دانند شریک جنسی در ۱۴ روز گذشته به آبله میمون مبتلا شده است یا شریک جنسی متعددی در ۱۴ روز گذشته در حوزه قضایی با موارد شناخته شده آبله میمون داشته‌اند، گسترش داده است. اما این رویکرد به دسترسی افراد به تست بستگی دارد. پزشکان در برخی از حوزه های قضایی بسیار بیشتر از سایرین آزمایش می کنند.

از طرف دیگر، مقامات بهداشت عمومی می توانند واکسیناسیون آبله میمون را برای مردان همجنس گرا و دوجنسه و زنان ترنس که HIV دارند یا در معرض خطر بالای ابتلا به HIV در نظر گرفته می شوند و واجد شرایط برای پیشگیری از مواجهه اولیه یا PrEP (داروی پیشگیری از عفونت HIV) هستند، هدف قرار دهند. از این گذشته، همپوشانی های زیادی بین این جمعیت ها و افراد در معرض خطر ابتلا به آبله میمون وجود دارد. اما تنها 25 درصد از افراد واجد شرایط برای PrEP در ایالات متحده آن را تجویز می کنند، و این نسبت در میان اسپانیایی ها و سیاه پوستان به ترتیب به 16 درصد و 9 درصد کاهش می یابد. این رویکرد خطر از دست دادن بسیاری از افرادی را که در معرض خطر هستند و تشدید نابرابری های نژادی و قومی را به همراه دارد.

به همین دلیل است که برخی از فعالان LGBTQ+ از گسترش تهاجمی تر حمایت می کنند. گرگ گونسالوس، اپیدمیولوژیست در دانشکده بهداشت عمومی ییل و یک فعال قدیمی ایدز، گفت: ما در مورد دو نوع نظارت صحبت می کنیم. "نظارت غیرفعال، جایی که من در مطب دکترم حاضر می شوم. نظارت فعال جایی است که ما بیرون می رویم و به طور فعال با مراجعه به جایی که مردم در آنجا هستند به دنبال موارد می گردیم. مهمانی ها، مکان های اجتماعی، کلوپ های جنسی وجود دارد که می توانیم آزمایش آبله میمون را انجام دهیم."

این امر به ویژه در خارج از شهرهای دوستدار همجنس گرایان بسیار مهم خواهد بود، جایی که بیماران و ارائه دهندگان خدمات ممکن است کمتر مطلع باشند و جنسیت همجنس گرایان بیشتر مورد انگ قرار گیرد.

در شهر نیویورک، مرکز آبله میمون در ایالات متحده، نابرابری در دسترسی به واکسن‌های آبله میمون ظاهر شده است. اداره بهداشت این شهر از طریق یک پورتال آنلاین، قرار ملاقات برای اولین دوز واکسن ارائه کرد و آنها را در توییتر تبلیغ کرد. آن دوزهای اولیه در یک کلینیک سلامت جنسی در محله مرفه چلسی تجویز شد.

گونسالوس گفت: «وسط روز بود. "این در یک محله عمدتاً همجنس گرایان سفیدپوست بود. ... واقعاً جمعیتی را هدف قرار داده بود که برای همه چیز در ردیف اول خواهد بود. این مشکل با تکیه بر نظارت غیرفعال و افرادی است که به شما مراجعه می کنند."

مایکل لوواسور، اپیدمیولوژیست در دانشگاه درکسل، می گوید: "ممکن است جمعیت شناسی آن جمعیت واقعاً نشان دهنده گروه پرخطر نباشد. من حتی مطمئن نیستم که در حال حاضر بالاترین گروه را در شهر نیویورک می شناسیم."

مسلماً، سه چهارم موارد شهر در چلسی گزارش شده بود، محله‌ای که به‌خاطر جامعه بزرگ LGBTQ+ معروف است، اما این نیز بازتابی از آگاهی و دسترسی به آزمایش است.