بهترين مرجع گزيده مطالب

تعيين اينكه فردي به عارضه عدم تحمل غذايي يا آلرژي غذايي است يا خير، دشوار است.به گزارش بهداشت نيوز بررسي‌هاي نشان مي دهند كهدر حدود يك پنجم بزرگسالان در بريتانيا دچار عارضه عدم تحمل مواد غذايي هستند و از طرفي شناسايي موادي كه عدم تحمل را ايجاد مي‌كنند كار آساني نيست.عدم تحمل غذا چيست؟
عدم تحمل مواد غذايي شايع‌تر از آلرژي به نظر مي‌رسد و بررسي‌هاي اخير نشان داده كه يك پنجم بزرگسالان در بريتانيا دچار اين عارضه هستند. علائم عدم تحمل مواد غذايي آهسته‌تر از آلرژي به مواد غذايي ظاهر مي‌شود شامل نفخ، تهوع و استفراغ و گرفتگي معده است.

شناسايي موادي كه عدم تحمل را ايجاد مي‌كنند كار آساني نيست و براي همين اغلب مشخص نيست كه چرا يك فرد داراي عدم تحمل به نوع خاصي از مواد غذايي است. تشخيص عدم تحمل به مواد غذايي ممكن است با ساير مشكلات دستگاه گوارش مانند سندرم روده تحريك پذير و بيماري التهابي روده تداخل ايجاد كند.علايم عدم تحمل غذايي
تعيين اينكه فردي به عارضه عدم تحمل غذايي يا آلرژي غذايي است يا خير، موضوعي دشوار محسوب مي شود، از آن جهت كه، نشانه‎ها و علايم اين دو اختلال اغلب اوقات همپوشاني دارند.
طبق نظر پزشك جيمز لي / James Li، متخصص آلرژي باليني در مايو كلينيك، زماني كه موضوع آلرژي در ميان است، حتي مقدار خيلي كم غذا سبب بروز علايم مي‎شود، همچنان كه در مورد بادام زميني مشاهده مي‎گردد.
در حالي كه در عدم تحمل غذايي، مقادير كم غذا اغلب اوقات هيچ نوع واكنشي به دنبال ندارند. در مقايسه با آلرژي غذايي معمولاً بروز علايم عدم تحمل غذايي زمان طولاني‌تري دارد.
علايم عدم تحمل غذايي به طور معمول چند ساعت پس از خوردن غذا يا تركيبي كه فرد نسبت به آن دچار عدم تحمل است، آغاز مي‎شود و ممكن است از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد. در برخي موارد آغاز بروز علايم عدم تحمل غذايي تا ۴۸ ساعت طول مي‎كشد.

برخي از مردم نسبت به چند گروه مختلف غذايي دچار عدم تحمل هستند، كه اين موضوع باعث مي‎شود تا براي پزشك‌ها تعيين اينكه اين افراد دچار بيماري‎هاي مزمن يا عدم تحمل غذايي هستند، دشوار شود. تعيين اينكه فرد نسبت به كدام غذا يا غذا‌ها دچار عدم تحمل است ممكن است به زمان زيادي نياز داشته باشد.شايع‌ترين انواع عدم تحمل غذايي
فهرست زير شايع‎ترين علايم عدم تحمل غذايي را بر مبناي اعلام ادارۀ غذاي NSW استراليا، نشان مي‎دهد:
نفخ ميگرن سردرد سرفه آبريزش بيني درد معده تحريك روده كهير
چه مواردي منجر به عدم تحمل غذايي مي شود؟عدم تحمل لاكتوز
عدم تحمل لاكتوز به دليل ناتواني سيستم گوارش براي هضم لاكتوز به وجود مي‌آيد. لاكتوز قند شير است. عدم تحمل لاكتوز نتيجه‌ي كمبود توليد آنزيم لاكتاز است.
اين آنزيم مسئول گوارش لاكتوز است و به جذب آن نيز كمك مي‌كند. به طور كل اين عارضه مي‌تواند موقتي يا دائمي باشد.عدم تحمل گلوتن يا بيماري سلياك
گلوتن گليكوپروتئين موجود در بسياري از غذا‌ها از جمله گندم، جو دوسر و يا جو است. كسي كه عدم تحمل گلوتن دارد، روده‌ي كوچك او نمي‌تواند گلوتن را هضم كند؛ بنابراين يك واكنش التهابي در روده‌اش بروز مي‌كند. معمولاً عدم تحمل گلوتن يك عارضه‌ي هميشگي است.
اين نوع عدم تحمل، يك عدم تحمل غذايي خودايمني است و علائم اصلي آن شامل موارد زير مي‌شود:
كاهش وزن و از دست دادن اشتها تهوع و استفراغ از دست دادن توده عضلاني
عدم تحمل ساكاروز
عدم تحمل ساكاروز يك نوع عدم تحمل نسبت به قند است كه به دليل كمبود آنزيمي به نام ساكراز بروز مي‌كند. نبودن اين آنزيم موجب ناتواني در هضم ساكاروز مي‌شود كه علائمي مانند اسهال، نفخ و شكم درد دارد.عدم تحمل فروكتوز
فروكتوز موجود در ميوه‌ها مي‌تواند موجب نوعي از عدم تحمل غذايي شود.

فروكتوز قند موجود در ميوه‌ها، برخي از سبزيجات و عسل است كه اگر روده‌هاي شما نتوانند آن را هضم كنند دچار علائم عدم تحمل غذايي خواهيد شد. فرقي نمي‌كند چه نوع عدم تحمل غذايي داريد. بايد جهت كنترل بيماري خود به پزشك مراجعه كنيد.
اين عوارض مي‌توانند منجر به مشكلات متعددي در سلامتي شوند، مانند عدم جذب مواد مغذي مورد نياز بدن كه براي عملكرد مناسب مورد نيازند. در برخي موارد، ممكن است نياز به بررسي‌هاي تخصصي داشته باشيد تا بهترين راهكار درماني را در پيش بگيريد.علل عدم تحمل غذايي
عدم تحمل غذايي مي‎تواند علل متعددي داشته باشد، و در اينجا به هر يك از اين علل پرداخته خواهد شد.فقدان يك آنزيم
آنزيم‎ها براي هضم كامل غذا مورد نياز هستند. اگر برخي از آنزيم‎ها در فرد وجود نداشته باشد يا مقدار آن‌ها ناكافي باشد، احتمال دارد كه عمل هضم به طور كامل صورت نگيرد.
مردمي كه دچار عدم تحمل نسبت به لاكتوز هستند داراي لاكتاز كافي نيستند. لاكتاز، آنزيمي است كه قند شير (لاكتوز) را خرد كرده به مولكول‎هاي كوچك‎تر تبديل مي‎كند كه بدن بتواند آن‌ها را باز هم خردتر كرده و از طريق روده جذب كند.
اگر لاكتوز در دستگاه گوارش باقي بماند، مي‎تواند سبب ايجاد گرفتگي، درد معده، نفخ، اسهال و توليد گاز شود. مردم دچار آلرژي نسبت به شير داراي علايمي مشابه افراد داراي عدم تحمل به لاكتوز هستند. چراكه در اكثر موارد ، افراد دچار عدم تحمل لاكتوز به طور شايع و به غلط مبتلا به آلرژي تشخيص داده مي‎شوند

محققان "بيمارستان و مركز بهداشت كودكان مري بريج" در تاكوما، پي برده‎اند كه عدم تحمل فروكتوز همراه درد برگشت كننده يا عملكردي شكم در كودكان شايع است. تقريباً تمامي غذا‌ها براي هضم كامل نياز به يك آنزيم دارند. بر مبناي اعلام "بنياد آلرژي بريتانيا"، كمبود آنزيم يك علت شايع عدم تحمل غذايي است. علل شيميايي عدم تحمل غذايي
برخي مواد شيميايي موجود در غذا‌ها و نوشيدني‎ها مي‏توانند سبب بروز عدم تحمل شوند، كه از جملۀ آن‌ها مي‎توان به انواع پنير، و كافئين قهوه، چاي و شكلات اشاره كرد. برخي از مردم در مقايسه با ديگران نسبت به اين مواد شيميايي آسيب‌پذيري بيشتري دارند.مسموميت غذايي - سموم
برخي از غذا‌ها به طور طبيعي موادي شيميايي ايجاد مي‎كنند كه مي‏‌توانند اثرات سمي بر بدن انسان داشته باشند و باعث بروز اسهال، تهوع و استفراغ شوند.
لوبيا‌هاي نپخته داراي افلاتوكسين‎هايي هستند كه مي‎توانند سبب ايجاد مشكلات گوارشي بسيار ناخوشايندي شوند. لوبيا‌هايي كه خوب پخته شده باشند فاقد اين سم هستند؛ بنابراين مردم ممكن است دچار اين نگراني شوند كه چرا به يك وعده غذاي لوبيا واكشن نشان مي‎دهند و به وعدۀ ديگري از آن خير. وجود هيستامين طبيعي در برخي غذا‌ها
برخي غذا‌ها مثل ماهي كه به خوبي نگهداري نشده باشد مي‏توانند همچنان كه رو به "فساد" مي‎روند مقدار زيادي هيستامين در خود انباشته كنند. برخي از مردم به طور مشخص نسبت به اين هيستامين طبيعي دچار حساسيت هستند و در آن‌ها راش‌هاي پوستي، كرامپ‌هاي شكمي، اسهال، استفراغ و تهوع ايجاد مي‎شود.
اغلب اوقات علايم شبيه به آنافيلاكسي (يك واكنش آلرژيك بسيار قوي) است.ساليسيلات‎هاي موجود در بسياري از غذا‌ها
عدم تحمل ساليسيلات كه به نام حساسيت ساليسيلات نيز شناخته مي‎شود وقتي بروز مي‎كند كه فرد نسبت به مقادير نرمال ساليسيلات خورده شده واكنش نشان مي‎دهد. ساليسيلات‎ها مشتقات اسيد ساليسيليك هستند، كه به طور طبيعي در گياهان به عنوان يك مكانيسم يا ساز و كار دفاعي در برابر باكتري‎هاي مضر، قارچ، حشرات و بيماري‎ها وجود دارند.
اين مواد شيميايي در بسياري از غذا‌ها وجود دارند و اغلب مردم بدون هر گونه عوارض جانبي مي‎توانند غذا‌هاي حاوي ساليسيلات را مصرف كنند.
به هر جهت، برخي از مردم پس از خوردن مقادير زياد غذاي حاوي ساليسيلات دچار مشكل مي‎شوند. افراد دچار عدم تحمل نسبت به ساليسيلات بايد از خوردن مقادير زياد غذا‌هاي حاوي اين ماده خودداري كنند.
ساليسيلات‎ها در اغلب غذا‌هاي داراي منشأ گياهي شامل اكثر ميوه‌ها و سبزيجات، چاشني‎ها، گياهان دارويي، چاي، و افزودني‌هاي معطر وجود دارند.

طعم نعناع، سس گوجه فرنگي، انواع توت، و مركبات به طور مشخص داراي مقادير بالاي ساليسيلات هستند. غذا‌هاي فرآوري شده و داراي افزودني‎هاي طعم‎دار معمولاً مقادير بالايي از ساليسيلات‌ها را دارند.افزودني‎ها و عدم تحمل غذايي
عدم تحمل نسبت به مكمل غذايي يك مشكل دايماً رو به رشد در طول سه دهۀ گذشته بوده است، زيرا مواد غذايي هر چه بيشتر و بيشتر حاوي مواد افزوده مي‎شوند. با وجود اين تخمين زده مي‎شود كه ابتلا به عدم تحمل نسبت به مواد افزودۀ غذايي مبتلابه بيش از ۱ درصد مردم نيست.
مواد افزوده براي تقويت طعم، بالاتر بردن تقاضاي غذا‌ها و افزايش عمر بسته‎بندي آن‌ها به كار مي‎روند.
مثال‌هايي در مورد مواد افزودني غذايي عبارتند از:
آنتي‎اكسيدان‎ها رنگ‎دهنده‎هاي صنعتي طعم‎دهنده‎هاي صناعي امولسيون كننده‌ها تقويت كننده‎هاي طعم مواد نگه‎دارنده شيرين كننده‎ها
از هزاران مكمل مورد استفاده در صنايع غذايي، گمان بر آن است كه درصد اندكي از آن‌ها سبب مشكل مي‎شوند.
نيترات‎ها - به عنوان مسبب خارش و راش‎هاي پوستي شناخته مي‎شوند. گوشت‎هاي قرمز فرآوري شده به طور معمول مقدار زيادي نيترات و نيتريت دارند. MSG (مونوسديم گلوتامات) - به عنوان تقويت كنندۀ طعم و بو به كار مي‎رود و به عنوان عامل ايجاد سردرد شناخته مي‎شود. سولفيت‎ها - به عنوان نگه‏دارنده و تقويت كننده در غذا‌ها استفاده مي‎شود. برخي رنگ دهنده‌ها - به ويژه كارمين (قرمز) و اناتو (زرد).
تشخيص عدم تحمل غذايي
تشخيص اين موضوع كه فرد دچار عدم تحمل غذايي يا آلرژي غذايي است كار ساده‎اي نيست، زيرا نشانه‎ها و علايم اين دو اختلال اغلب اوقات همپوشاني دارند. وجود برخي الگو‌ها در علايم مي‎تواند به پزشكان در تمايز بين اين دو بيماري كمك كند.
در اكثريت قاطع موارد ايجاد علايم مربوط به عدم تحمل غذايي نسبت به علايم آلرژي غذايي نياز به زمان طولاني‎تري دارد. از اين رو، به بيماران توصيه مي‎شود دفتر يادداشت روزانه‎اي داشته باشند و فهرست غذا‌هاي مصرف شدۀ خود، زمان بروز علايم و ويژگي‎هاي آن‌ها را در آن قيد كنند.
داده‎هاي موجود در دفترچه مزبور مي‎تواند در شناسايي علت بروز واكنش‌هاي جانبي و كار‌هايي كه بايد انجام داد به پزشك يا متخصص تغذيه كمك كند. گذشته از عدم تحمل لاكتوز و بيماري سلياك، هيچ نوع تست دقيق، قابل اعتماد و معتبر براي شناسايي عدم تحمل غذايي وجود ندارد.رژيم محروميت غذايي
بهترين ابزار تشخيصي در اين مورد از دور خارج كردن اقلام غذايي (رژيم محروميت غذايي) است كه به نام رژيم غذايي حذف يا تشخيصي نيز شناخته مي‎شود. عدم تحمل نسبت به غذا‌هايي كه منظماً مصرف مي‎شوند ممكن است نتيجۀ واكنش‌هاي عارضي باشد كه به يكديگر انتقال مي‎يابند.
وقتي اين مورد بروز كند، تشخيص اين موضوع كه مشكل از كدام غذا ناشي مي‎شود دشوار خواهد بود. در اينجا ريسك بالايي براي بروز تشخيص خطا در مورد يك اختلال مزمن يا بيماري وجود دارد. رژيم محروميت غذايي در متمايز كردن عامل ايجاد عدم تحمل غذايي بسيار مفيد است.
در يك رژيم محروميت غذايي متعارف، غذاي مظنون به ايجاد عدم تحمل از رژيم غذايي فرد در دورۀ زماني مشخصي حذف مي‎شود، كه اين زمان به طور معمول از ۲ هفته تا ۲ ماه خواهد بود.
اگر پس از حذف غذاي مزبور در طول اين مدت واكنش‎هاي جانبي رفع شوند، به احتمال زياد مقصر ايجاد عدم تحمل غذايي پيدا شده است. اين روش هنگامي مورد تأييد صريح‎تر قرار خواهد گرفت كه با افزودن مجدد غذاي مزبور به رژيم غذايي، علايم عدم تحمل غذايي نيز مجدداً بروز يافته باشند.
پزشك ممكن است براي از تشخيص خارج كردن آلرژي غذايي انجام تست پوستي يا تست خون را توصيه كند. تست خراش پوست
تستي است كه واكنش فرد به يك غذاي مشخص را ارزيابي مي‎كند. در اين تست مقدار كمي از غذاي مظنون به ايجاد آلرژي بر پشت بيمار يا ساعد وي قرار داده مي‎شود. سپس پوست با استفاده از سوزن خراش داده مي‎شود كه اين كار امكان مي‎دهد تا مادۀ غذايي مزبور به زير سطح پوست راه يابد.

افراد دچار آلرژي با ايجاد يك حالت برجستگي در ناحيۀ مورد آزمايش به اين وضعيت جواب مي‌دهند. در هر حال تست خراش پوست صد در صد قابل اعتماد نيست. تست خون
سطح آنتي‎بادي‎هاي IgE (ايمنوگلوبولين E) را اندازه‎گيري مي‎كند. تست خون نيز به‎طور صد درصد قابل اعتماد نيست. وجود آنتي‎بادي‎هاي IgE ممكن است بخشي از پاسخ نرمال انسان باشد و بر مبناي مطالعۀ منتشر شده در CMAJ بيش از آنكه نشان دهندۀ واكنش جانبي باشند نشانگر تحمل هستند.
بهترين درمان براي عدم تحمل غذايي در حال حاضر يا خودداري از خوردن برخي غذا‌ها يا خوردن آن‌ها در مقادير كمتر است، و نيز مصرف مكمل‏هايي كه مي‎توانند به عمل هضم غذا كمك كنند.

تعيين اينكه فردي به عارضه عدم تحمل غذايي يا آلرژي غذايي است يا خير، دشوار است.به گزارش بهداشت نيوز بررسي‌هاي نشان مي دهند كهدر حدود يك پنجم بزرگسالان در بريتانيا دچار عارضه عدم تحمل مواد غذايي هستند و از طرفي شناسايي موادي كه عدم تحمل را ايجاد مي‌كنند كار آساني نيست.عدم تحمل غذا چيست؟
عدم تحمل مواد غذايي شايع‌تر از آلرژي به نظر مي‌رسد و بررسي‌هاي اخير نشان داده كه يك پنجم بزرگسالان در بريتانيا دچار اين عارضه هستند. علائم عدم تحمل مواد غذايي آهسته‌تر از آلرژي به مواد غذايي ظاهر مي‌شود شامل نفخ، تهوع و استفراغ و گرفتگي معده است.

شناسايي موادي كه عدم تحمل را ايجاد مي‌كنند كار آساني نيست و براي همين اغلب مشخص نيست كه چرا يك فرد داراي عدم تحمل به نوع خاصي از مواد غذايي است. تشخيص عدم تحمل به مواد غذايي ممكن است با ساير مشكلات دستگاه گوارش مانند سندرم روده تحريك پذير و بيماري التهابي روده تداخل ايجاد كند.علايم عدم تحمل غذايي
تعيين اينكه فردي به عارضه عدم تحمل غذايي يا آلرژي غذايي است يا خير، موضوعي دشوار محسوب مي شود، از آن جهت كه، نشانه‎ها و علايم اين دو اختلال اغلب اوقات همپوشاني دارند.
طبق نظر پزشك جيمز لي / James Li، متخصص آلرژي باليني در مايو كلينيك، زماني كه موضوع آلرژي در ميان است، حتي مقدار خيلي كم غذا سبب بروز علايم مي‎شود، همچنان كه در مورد بادام زميني مشاهده مي‎گردد.
در حالي كه در عدم تحمل غذايي، مقادير كم غذا اغلب اوقات هيچ نوع واكنشي به دنبال ندارند. در مقايسه با آلرژي غذايي معمولاً بروز علايم عدم تحمل غذايي زمان طولاني‌تري دارد.
علايم عدم تحمل غذايي به طور معمول چند ساعت پس از خوردن غذا يا تركيبي كه فرد نسبت به آن دچار عدم تحمل است، آغاز مي‎شود و ممكن است از چند ساعت تا چند روز ادامه داشته باشد. در برخي موارد آغاز بروز علايم عدم تحمل غذايي تا ۴۸ ساعت طول مي‎كشد.

برخي از مردم نسبت به چند گروه مختلف غذايي دچار عدم تحمل هستند، كه اين موضوع باعث مي‎شود تا براي پزشك‌ها تعيين اينكه اين افراد دچار بيماري‎هاي مزمن يا عدم تحمل غذايي هستند، دشوار شود. تعيين اينكه فرد نسبت به كدام غذا يا غذا‌ها دچار عدم تحمل است ممكن است به زمان زيادي نياز داشته باشد.شايع‌ترين انواع عدم تحمل غذايي
فهرست زير شايع‎ترين علايم عدم تحمل غذايي را بر مبناي اعلام ادارۀ غذاي NSW استراليا، نشان مي‎دهد:
نفخ ميگرن سردرد سرفه آبريزش بيني درد معده تحريك روده كهير
چه مواردي منجر به عدم تحمل غذايي مي شود؟عدم تحمل لاكتوز
عدم تحمل لاكتوز به دليل ناتواني سيستم گوارش براي هضم لاكتوز به وجود مي‌آيد. لاكتوز قند شير است. عدم تحمل لاكتوز نتيجه‌ي كمبود توليد آنزيم لاكتاز است.
اين آنزيم مسئول گوارش لاكتوز است و به جذب آن نيز كمك مي‌كند. به طور كل اين عارضه مي‌تواند موقتي يا دائمي باشد.عدم تحمل گلوتن يا بيماري سلياك
گلوتن گليكوپروتئين موجود در بسياري از غذا‌ها از جمله گندم، جو دوسر و يا جو است. كسي كه عدم تحمل گلوتن دارد، روده‌ي كوچك او نمي‌تواند گلوتن را هضم كند؛ بنابراين يك واكنش التهابي در روده‌اش بروز مي‌كند. معمولاً عدم تحمل گلوتن يك عارضه‌ي هميشگي است.
اين نوع عدم تحمل، يك عدم تحمل غذايي خودايمني است و علائم اصلي آن شامل موارد زير مي‌شود:
كاهش وزن و از دست دادن اشتها تهوع و استفراغ از دست دادن توده عضلاني
عدم تحمل ساكاروز
عدم تحمل ساكاروز يك نوع عدم تحمل نسبت به قند است كه به دليل كمبود آنزيمي به نام ساكراز بروز مي‌كند. نبودن اين آنزيم موجب ناتواني در هضم ساكاروز مي‌شود كه علائمي مانند اسهال، نفخ و شكم درد دارد.عدم تحمل فروكتوز
فروكتوز موجود در ميوه‌ها مي‌تواند موجب نوعي از عدم تحمل غذايي شود.

فروكتوز قند موجود در ميوه‌ها، برخي از سبزيجات و عسل است كه اگر روده‌هاي شما نتوانند آن را هضم كنند دچار علائم عدم تحمل غذايي خواهيد شد. فرقي نمي‌كند چه نوع عدم تحمل غذايي داريد. بايد جهت كنترل بيماري خود به پزشك مراجعه كنيد.
اين عوارض مي‌توانند منجر به مشكلات متعددي در سلامتي شوند، مانند عدم جذب مواد مغذي مورد نياز بدن كه براي عملكرد مناسب مورد نيازند. در برخي موارد، ممكن است نياز به بررسي‌هاي تخصصي داشته باشيد تا بهترين راهكار درماني را در پيش بگيريد.علل عدم تحمل غذايي
عدم تحمل غذايي مي‎تواند علل متعددي داشته باشد، و در اينجا به هر يك از اين علل پرداخته خواهد شد.فقدان يك آنزيم
آنزيم‎ها براي هضم كامل غذا مورد نياز هستند. اگر برخي از آنزيم‎ها در فرد وجود نداشته باشد يا مقدار آن‌ها ناكافي باشد، احتمال دارد كه عمل هضم به طور كامل صورت نگيرد.
مردمي كه دچار عدم تحمل نسبت به لاكتوز هستند داراي لاكتاز كافي نيستند. لاكتاز، آنزيمي است كه قند شير (لاكتوز) را خرد كرده به مولكول‎هاي كوچك‎تر تبديل مي‎كند كه بدن بتواند آن‌ها را باز هم خردتر كرده و از طريق روده جذب كند.
اگر لاكتوز در دستگاه گوارش باقي بماند، مي‎تواند سبب ايجاد گرفتگي، درد معده، نفخ، اسهال و توليد گاز شود. مردم دچار آلرژي نسبت به شير داراي علايمي مشابه افراد داراي عدم تحمل به لاكتوز هستند. چراكه در اكثر موارد ، افراد دچار عدم تحمل لاكتوز به طور شايع و به غلط مبتلا به آلرژي تشخيص داده مي‎شوند

محققان "بيمارستان و مركز بهداشت كودكان مري بريج" در تاكوما، پي برده‎اند كه عدم تحمل فروكتوز همراه درد برگشت كننده يا عملكردي شكم در كودكان شايع است. تقريباً تمامي غذا‌ها براي هضم كامل نياز به يك آنزيم دارند. بر مبناي اعلام "بنياد آلرژي بريتانيا"، كمبود آنزيم يك علت شايع عدم تحمل غذايي است. علل شيميايي عدم تحمل غذايي
برخي مواد شيميايي موجود در غذا‌ها و نوشيدني‎ها مي‏توانند سبب بروز عدم تحمل شوند، كه از جملۀ آن‌ها مي‎توان به انواع پنير، و كافئين قهوه، چاي و شكلات اشاره كرد. برخي از مردم در مقايسه با ديگران نسبت به اين مواد شيميايي آسيب‌پذيري بيشتري دارند.مسموميت غذايي - سموم
برخي از غذا‌ها به طور طبيعي موادي شيميايي ايجاد مي‎كنند كه مي‏‌توانند اثرات سمي بر بدن انسان داشته باشند و باعث بروز اسهال، تهوع و استفراغ شوند.
لوبيا‌هاي نپخته داراي افلاتوكسين‎هايي هستند كه مي‎توانند سبب ايجاد مشكلات گوارشي بسيار ناخوشايندي شوند. لوبيا‌هايي كه خوب پخته شده باشند فاقد اين سم هستند؛ بنابراين مردم ممكن است دچار اين نگراني شوند كه چرا به يك وعده غذاي لوبيا واكشن نشان مي‎دهند و به وعدۀ ديگري از آن خير. وجود هيستامين طبيعي در برخي غذا‌ها
برخي غذا‌ها مثل ماهي كه به خوبي نگهداري نشده باشد مي‏توانند همچنان كه رو به "فساد" مي‎روند مقدار زيادي هيستامين در خود انباشته كنند. برخي از مردم به طور مشخص نسبت به اين هيستامين طبيعي دچار حساسيت هستند و در آن‌ها راش‌هاي پوستي، كرامپ‌هاي شكمي، اسهال، استفراغ و تهوع ايجاد مي‎شود.
اغلب اوقات علايم شبيه به آنافيلاكسي (يك واكنش آلرژيك بسيار قوي) است.ساليسيلات‎هاي موجود در بسياري از غذا‌ها
عدم تحمل ساليسيلات كه به نام حساسيت ساليسيلات نيز شناخته مي‎شود وقتي بروز مي‎كند كه فرد نسبت به مقادير نرمال ساليسيلات خورده شده واكنش نشان مي‎دهد. ساليسيلات‎ها مشتقات اسيد ساليسيليك هستند، كه به طور طبيعي در گياهان به عنوان يك مكانيسم يا ساز و كار دفاعي در برابر باكتري‎هاي مضر، قارچ، حشرات و بيماري‎ها وجود دارند.
اين مواد شيميايي در بسياري از غذا‌ها وجود دارند و اغلب مردم بدون هر گونه عوارض جانبي مي‎توانند غذا‌هاي حاوي ساليسيلات را مصرف كنند.
به هر جهت، برخي از مردم پس از خوردن مقادير زياد غذاي حاوي ساليسيلات دچار مشكل مي‎شوند. افراد دچار عدم تحمل نسبت به ساليسيلات بايد از خوردن مقادير زياد غذا‌هاي حاوي اين ماده خودداري كنند.
ساليسيلات‎ها در اغلب غذا‌هاي داراي منشأ گياهي شامل اكثر ميوه‌ها و سبزيجات، چاشني‎ها، گياهان دارويي، چاي، و افزودني‌هاي معطر وجود دارند.

طعم نعناع، سس گوجه فرنگي، انواع توت، و مركبات به طور مشخص داراي مقادير بالاي ساليسيلات هستند. غذا‌هاي فرآوري شده و داراي افزودني‎هاي طعم‎دار معمولاً مقادير بالايي از ساليسيلات‌ها را دارند.افزودني‎ها و عدم تحمل غذايي
عدم تحمل نسبت به مكمل غذايي يك مشكل دايماً رو به رشد در طول سه دهۀ گذشته بوده است، زيرا مواد غذايي هر چه بيشتر و بيشتر حاوي مواد افزوده مي‎شوند. با وجود اين تخمين زده مي‎شود كه ابتلا به عدم تحمل نسبت به مواد افزودۀ غذايي مبتلابه بيش از ۱ درصد مردم نيست.
مواد افزوده براي تقويت طعم، بالاتر بردن تقاضاي غذا‌ها و افزايش عمر بسته‎بندي آن‌ها به كار مي‎روند.
مثال‌هايي در مورد مواد افزودني غذايي عبارتند از:
آنتي‎اكسيدان‎ها رنگ‎دهنده‎هاي صنعتي طعم‎دهنده‎هاي صناعي امولسيون كننده‌ها تقويت كننده‎هاي طعم مواد نگه‎دارنده شيرين كننده‎ها
از هزاران مكمل مورد استفاده در صنايع غذايي، گمان بر آن است كه درصد اندكي از آن‌ها سبب مشكل مي‎شوند.
نيترات‎ها - به عنوان مسبب خارش و راش‎هاي پوستي شناخته مي‎شوند. گوشت‎هاي قرمز فرآوري شده به طور معمول مقدار زيادي نيترات و نيتريت دارند. MSG (مونوسديم گلوتامات) - به عنوان تقويت كنندۀ طعم و بو به كار مي‎رود و به عنوان عامل ايجاد سردرد شناخته مي‎شود. سولفيت‎ها - به عنوان نگه‏دارنده و تقويت كننده در غذا‌ها استفاده مي‎شود. برخي رنگ دهنده‌ها - به ويژه كارمين (قرمز) و اناتو (زرد).
تشخيص عدم تحمل غذايي
تشخيص اين موضوع كه فرد دچار عدم تحمل غذايي يا آلرژي غذايي است كار ساده‎اي نيست، زيرا نشانه‎ها و علايم اين دو اختلال اغلب اوقات همپوشاني دارند. وجود برخي الگو‌ها در علايم مي‎تواند به پزشكان در تمايز بين اين دو بيماري كمك كند.
در اكثريت قاطع موارد ايجاد علايم مربوط به عدم تحمل غذايي نسبت به علايم آلرژي غذايي نياز به زمان طولاني‎تري دارد. از اين رو، به بيماران توصيه مي‎شود دفتر يادداشت روزانه‎اي داشته باشند و فهرست غذا‌هاي مصرف شدۀ خود، زمان بروز علايم و ويژگي‎هاي آن‌ها را در آن قيد كنند.
داده‎هاي موجود در دفترچه مزبور مي‎تواند در شناسايي علت بروز واكنش‌هاي جانبي و كار‌هايي كه بايد انجام داد به پزشك يا متخصص تغذيه كمك كند. گذشته از عدم تحمل لاكتوز و بيماري سلياك، هيچ نوع تست دقيق، قابل اعتماد و معتبر براي شناسايي عدم تحمل غذايي وجود ندارد.رژيم محروميت غذايي
بهترين ابزار تشخيصي در اين مورد از دور خارج كردن اقلام غذايي (رژيم محروميت غذايي) است كه به نام رژيم غذايي حذف يا تشخيصي نيز شناخته مي‎شود. عدم تحمل نسبت به غذا‌هايي كه منظماً مصرف مي‎شوند ممكن است نتيجۀ واكنش‌هاي عارضي باشد كه به يكديگر انتقال مي‎يابند.
وقتي اين مورد بروز كند، تشخيص اين موضوع كه مشكل از كدام غذا ناشي مي‎شود دشوار خواهد بود. در اينجا ريسك بالايي براي بروز تشخيص خطا در مورد يك اختلال مزمن يا بيماري وجود دارد. رژيم محروميت غذايي در متمايز كردن عامل ايجاد عدم تحمل غذايي بسيار مفيد است.
در يك رژيم محروميت غذايي متعارف، غذاي مظنون به ايجاد عدم تحمل از رژيم غذايي فرد در دورۀ زماني مشخصي حذف مي‎شود، كه اين زمان به طور معمول از ۲ هفته تا ۲ ماه خواهد بود.
اگر پس از حذف غذاي مزبور در طول اين مدت واكنش‎هاي جانبي رفع شوند، به احتمال زياد مقصر ايجاد عدم تحمل غذايي پيدا شده است. اين روش هنگامي مورد تأييد صريح‎تر قرار خواهد گرفت كه با افزودن مجدد غذاي مزبور به رژيم غذايي، علايم عدم تحمل غذايي نيز مجدداً بروز يافته باشند.
پزشك ممكن است براي از تشخيص خارج كردن آلرژي غذايي انجام تست پوستي يا تست خون را توصيه كند. تست خراش پوست
تستي است كه واكنش فرد به يك غذاي مشخص را ارزيابي مي‎كند. در اين تست مقدار كمي از غذاي مظنون به ايجاد آلرژي بر پشت بيمار يا ساعد وي قرار داده مي‎شود. سپس پوست با استفاده از سوزن خراش داده مي‎شود كه اين كار امكان مي‎دهد تا مادۀ غذايي مزبور به زير سطح پوست راه يابد.

افراد دچار آلرژي با ايجاد يك حالت برجستگي در ناحيۀ مورد آزمايش به اين وضعيت جواب مي‌دهند. در هر حال تست خراش پوست صد در صد قابل اعتماد نيست. تست خون
سطح آنتي‎بادي‎هاي IgE (ايمنوگلوبولين E) را اندازه‎گيري مي‎كند. تست خون نيز به‎طور صد درصد قابل اعتماد نيست. وجود آنتي‎بادي‎هاي IgE ممكن است بخشي از پاسخ نرمال انسان باشد و بر مبناي مطالعۀ منتشر شده در CMAJ بيش از آنكه نشان دهندۀ واكنش جانبي باشند نشانگر تحمل هستند.
بهترين درمان براي عدم تحمل غذايي در حال حاضر يا خودداري از خوردن برخي غذا‌ها يا خوردن آن‌ها در مقادير كمتر است، و نيز مصرف مكمل‏هايي كه مي‎توانند به عمل هضم غذا كمك كنند.