عضو انجمن علمي روانپزشكان گفت: عصبانيت يا پرخاشگري، گريه مداوم، دوري كردن از خانواده و دوستان، بيعلاقگي به فعاليت هاي روزمره، عملكرد ضعيف در مدرسه، تغيير در عادت خورد و خوراك و بيقراري و بي حوصلگي از علائم افسردگي در نوجوانان است.به گزارش بهداشت نيوز: فربد فدايي «نداشتن دوست» در نوجوانان را منجر به افسردگي آنان دانست و افزود: در دوره نوجواني و جواني، انتخاب دوست از ميان اعضاي خانواده يا محصلان از جايگاه و اهميت بالايي برخوردار بوده و نقشي تعيين كننده در آينده نوجوانان دارد بهطوريكه راه رسيدن به موفقيت و در نهايت خوشبختي در «معاشرت و دوستي با همنوع» است و افرادي كه از لحاظ تربيتي در اين مسير مشكل داشته باشند، افرادي مضطرب، جامعه گريز و گوشه گير بوده و در نهايت با بحران افسردگي دوره جواني مواجه خواهند شد.
وي اضافه كرد: بهطور طبيعي و به دليل تغييرات هورموني و سوخت و ساز بدن (متابوليسم)، حساسيت دوره نوجواني و جواني دست خوش تغييرات شگرفي خواهد شد. روح و روان جوانان و نوجوانان كه آماده دريافت جاني تازه است در مواجهه با مسائل ناخوشايند، طغيان مي كند و ممكن است هرمساله اي باعث خشمگين شدن آنان شود به گونه اي كه قادر به كنترل خشم خود نباشند. در اين مرحله اطرافيان با دعوت به آرامش و خويشتن داري، مي توانند از خشم جوان كاسته تا او از اين بحران ناخواسته، خارج شود. اطرافيان بايد به او كمك كنند كه اين دوران را پشت سر گذارد.
نشانه هاي افسردگي در نوجوانان
اين روانشناس از نااميدي، پريشاني، عصبانيت يا پرخاشگري، گريه مداوم، دوري كردن از خانواده و دوستان، بيعلاقگي به فعاليت هاي روزمره، عملكرد ضعيف در مدرسه، تغيير در عادت خورد و خوراك، بيقراري و بي حوصلگي، احساس گناه و بيارزش بودن، نداشتن انگيزه، خستگي و كمبود انرژي، عدم تمركز، درد بيدليل و فكر كردن در مورد مرگ و خودكشي را از حالات و نشانه هاي بروز افسردگي نوجوانان برشمرد.
وي با بيان اينكه افسردگي مختص به جوانان و يا بزرگسالان نيست و گاهي ممكن است اين عارضه در گروههاي كم سن و سال و حتي كودكان نيز روي دهد، افزود: يك بزرگسال چنانچه به افسردگي مبتلا شد ميتواند به تنهايي درخواست كمك كنند و مشكل خود را با ديگران در ميان گذارد اما يك فرد نوجوان اگر به اختلال افسردگي مبتلا شد با توجه به اينكه به والدين، معلم يا حتي ساير بزرگسالان خود وابسته است به راحتي نمي تواند مشكلات خود را با آنان در ميان گذارد از اين رو اطرافيانِ نوجوان بايد درد او را تشخيص داده و به او كمك كنند.
فدايي ادامه داد: كمك به فرد افسرده در عين حال كار ساده اي نيست و از طرفي نوجوان افسرده هميشه غمگين به نظر نميرسد بنابراين افسردگي به خودي خود بهتر نميشود و حتي امكان تشديد آن نيز وجود دارد از اين رو درصورت شناخت علائم و نشانههاي افسردگي كه مي تواند زندگي يك نوجوان را مختل يا احتمالِ خودكشي در او بوجود آورد در وهله نخست كمك خانواده و سپس مراجعه به متخصص ميتواند كارساز باشد.
تفكر منفي از عوامل مستعدكننده بروز افسردگي
اين روانشناس با بيان اينكه افسردگي در بين قشر نوجوانان و جوانان را بايد به عنوان يك مشكل جدي نه تنها براي فرد و خانواده آن بلكه براي سلامت روان يك جامعه به شمار آورد، اظهارداشت: در بروز اختلال افسردگي تركيبات شيميايي مغز، هورمونها، رفتارهاي ارثي، آسيبهاي دوران كودكي و يادگيري الگوهاي تفكر منفي را مي توان دخيل دانست.
وي اضافه كرد: وجود مشكلاتي كه تاثير منفي بر عزت نفس جوان دارد، قربانيان خشونتهاي فيزيكي و جسمي از سوي ديگر ابتلا به مشكلات سلامت روان از جمله اختلال دو قطبي، بيماريهاي مزمن از جمله سرطان و ديابت و در نهايت مصرف مواد مخدر را مي توان به عنوان عوامل مخاطره آميز ديگري ابتلا به افسردگي در بين نوجوانان برشمرد كه خانواده ها و اولياي مدارس و اطرافيان فرد مبتلا بايد از اين موارد به سادگي عبور نكنند.
عضو انجمن علمي روانپزشكان گفت: عصبانيت يا پرخاشگري، گريه مداوم، دوري كردن از خانواده و دوستان، بيعلاقگي به فعاليت هاي روزمره، عملكرد ضعيف در مدرسه، تغيير در عادت خورد و خوراك و بيقراري و بي حوصلگي از علائم افسردگي در نوجوانان است.به گزارش بهداشت نيوز: فربد فدايي «نداشتن دوست» در نوجوانان را منجر به افسردگي آنان دانست و افزود: در دوره نوجواني و جواني، انتخاب دوست از ميان اعضاي خانواده يا محصلان از جايگاه و اهميت بالايي برخوردار بوده و نقشي تعيين كننده در آينده نوجوانان دارد بهطوريكه راه رسيدن به موفقيت و در نهايت خوشبختي در «معاشرت و دوستي با همنوع» است و افرادي كه از لحاظ تربيتي در اين مسير مشكل داشته باشند، افرادي مضطرب، جامعه گريز و گوشه گير بوده و در نهايت با بحران افسردگي دوره جواني مواجه خواهند شد.
وي اضافه كرد: بهطور طبيعي و به دليل تغييرات هورموني و سوخت و ساز بدن (متابوليسم)، حساسيت دوره نوجواني و جواني دست خوش تغييرات شگرفي خواهد شد. روح و روان جوانان و نوجوانان كه آماده دريافت جاني تازه است در مواجهه با مسائل ناخوشايند، طغيان مي كند و ممكن است هرمساله اي باعث خشمگين شدن آنان شود به گونه اي كه قادر به كنترل خشم خود نباشند. در اين مرحله اطرافيان با دعوت به آرامش و خويشتن داري، مي توانند از خشم جوان كاسته تا او از اين بحران ناخواسته، خارج شود. اطرافيان بايد به او كمك كنند كه اين دوران را پشت سر گذارد.
نشانه هاي افسردگي در نوجوانان
اين روانشناس از نااميدي، پريشاني، عصبانيت يا پرخاشگري، گريه مداوم، دوري كردن از خانواده و دوستان، بيعلاقگي به فعاليت هاي روزمره، عملكرد ضعيف در مدرسه، تغيير در عادت خورد و خوراك، بيقراري و بي حوصلگي، احساس گناه و بيارزش بودن، نداشتن انگيزه، خستگي و كمبود انرژي، عدم تمركز، درد بيدليل و فكر كردن در مورد مرگ و خودكشي را از حالات و نشانه هاي بروز افسردگي نوجوانان برشمرد.
وي با بيان اينكه افسردگي مختص به جوانان و يا بزرگسالان نيست و گاهي ممكن است اين عارضه در گروههاي كم سن و سال و حتي كودكان نيز روي دهد، افزود: يك بزرگسال چنانچه به افسردگي مبتلا شد ميتواند به تنهايي درخواست كمك كنند و مشكل خود را با ديگران در ميان گذارد اما يك فرد نوجوان اگر به اختلال افسردگي مبتلا شد با توجه به اينكه به والدين، معلم يا حتي ساير بزرگسالان خود وابسته است به راحتي نمي تواند مشكلات خود را با آنان در ميان گذارد از اين رو اطرافيانِ نوجوان بايد درد او را تشخيص داده و به او كمك كنند.
فدايي ادامه داد: كمك به فرد افسرده در عين حال كار ساده اي نيست و از طرفي نوجوان افسرده هميشه غمگين به نظر نميرسد بنابراين افسردگي به خودي خود بهتر نميشود و حتي امكان تشديد آن نيز وجود دارد از اين رو درصورت شناخت علائم و نشانههاي افسردگي كه مي تواند زندگي يك نوجوان را مختل يا احتمالِ خودكشي در او بوجود آورد در وهله نخست كمك خانواده و سپس مراجعه به متخصص ميتواند كارساز باشد.
تفكر منفي از عوامل مستعدكننده بروز افسردگي
اين روانشناس با بيان اينكه افسردگي در بين قشر نوجوانان و جوانان را بايد به عنوان يك مشكل جدي نه تنها براي فرد و خانواده آن بلكه براي سلامت روان يك جامعه به شمار آورد، اظهارداشت: در بروز اختلال افسردگي تركيبات شيميايي مغز، هورمونها، رفتارهاي ارثي، آسيبهاي دوران كودكي و يادگيري الگوهاي تفكر منفي را مي توان دخيل دانست.
وي اضافه كرد: وجود مشكلاتي كه تاثير منفي بر عزت نفس جوان دارد، قربانيان خشونتهاي فيزيكي و جسمي از سوي ديگر ابتلا به مشكلات سلامت روان از جمله اختلال دو قطبي، بيماريهاي مزمن از جمله سرطان و ديابت و در نهايت مصرف مواد مخدر را مي توان به عنوان عوامل مخاطره آميز ديگري ابتلا به افسردگي در بين نوجوانان برشمرد كه خانواده ها و اولياي مدارس و اطرافيان فرد مبتلا بايد از اين موارد به سادگي عبور نكنند.