بهترين مرجع گزيده مطالب

Discovery توضیح می دهد که چرا بیماران مبتلا به آسم شدید به درمان پاسخ نمی دهند.

7 دلیل برای اینکه ارتودنسی یکی از شاخه‌های مفید دندانپزشکی به شمار می‌آید.

چسب جدید باندینگ براکت ارتودنسی از سطوح دندان در برابر پوسیدگی محافظت می‌کند

درمان ارتودنسی دندان به کمک دستگاه های ارتودنسی صورت می گیرد که یکی از دستگاه های اصلی ارتودنسی، براکت ارتودنسی می باشد که به مرور زمان به حرکت دندان ها به سمت موقعیت صحیح دندانی کمک می کند. براکت ها، برای قرار گیری سیم ارتودنسی دارای یک و یا دو شیار می باشند و دارای انواع متفاوتی هستند و هر کدام مزیت ها و معایب خاص خود را دارند. براکت های لینگوال، در سطح پشتی دندان ها نصب می شوند و برای افرادی که تمایلی به دیده نشدن براکت های خود دارند، انتخاب مناسبی هستند. براکت های فلزی که رایج ترین و ساده ترین نوع براکت های ارتودنسی می باشند، مقرون به صرفه تر از سایر براکت ها نیز هستند. این نوع براکت ها مزیت های بسیاری دارند و در واقع تنها عیب آن ها قابلیت دیده شدن روی دندان ها است. نوع دیگری از براکت های پیشرفته ارتودنسی، به نام براکت های دیمون وجود دارند که با داشتن مکانیسم خودکار، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. همچنین این نوع براکت ها به تعداد جلسات کمتری نیازمند می باشند. براکت های سرامیکی نیز از انواع پرطرفدار براکت های ارتودنسی بوده که با وجود داشتن استحکام بالا، اما قابلیت شکستگی در حین درمان ارتودنسی را دارند. در صورتی که بیمار تمایلی به استفاده از براکت های فلزی نداشته باشد، می تواند با کمک براکت های پلاستیکی درمان ارتودنسی خود را انجام دهد. همانطور که می بینید، براکت های ارتودنسی انواع گوناگونی دارند.

ارتودنسی از روش های درمانی موثری بوده که متخصصین ارتودنسی جهت برطرف کردن ناهنجاری های موجود در فک و دندان ها از آن استفاده می کنند. این روش درمانی به شکل های مختلفی انجام شده و به بهبود وضعیت بیمار در سنین کودکی و بزرگسالی کمک می کند. یکی از این روش ها، ارتودنسی لینگوال می باشد که علاوه بر درمان، به حفظ زیبایی ظاهری دندان ها، لبخند و چهره فرد می پردازد. در این روش درمانی، براکت های ارتودنسی در سطح پشتی دندان ها قرار داده می شوند. دیده نشدن براکت های لینگوال یکی از مزیت های اصلی این روش درمانی می باشد، اما معایبی نیز به دنبال ارتودنسی لینگوال وجود دارد. اگر شما هم به فکر انجام ارتودنسی لینگوال (orthodontic Lingual) هستید، قطعا در رابطه با هزینه و مراحل انجام آن سوالاتی دارید که باید با یک متخصص ارتودنسی با تجربه مشورت نمایید.

آیا لگن درد، زندگی طبیعی شما را مختل کرده؟ لگن از نواحی مهم ستون فقرات و همچنین از بزرگترین مفاصلی است که می تواند وزن بدن را تحمل کند. این ناحیه به دلیل استفاده مکرر به هنگام راه رفتن و نشستن، می تواند دچار آسیب های گوناگونی شود و در فعالیت های فرد اختلال ایجاد کند که باید به کمک فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی مناسب به درمان آن پرداخت.

انواع آسیب های لگن

بخش مهمی از ستون فقرات را لگن و باسن تشکیل می دهند. این نواحی به دلیل استفاده مکرر به شدت آسیب پذیر بوده و می توانند دچار ناراحتی، درد و آسیب های جدی شوند. آسیب های لگن عبارتند از:

1. آرتریت روماتوئید: بیماری مزمن التهابی در مفصل که با حمله سیستم ایمنی بدن به سینوویوم همراه بوده و موجب ایجاد درد لگن، گرمی و توم در مفصل لگن می شود.
2. استئوآرتریت: رایج ترین نوع آرتروز در لگن که با شکستگی های لگن و سایش مفصل و استخوان های لگن همراه می باشد و موجب ایجاد درد در نواحی کشاله و جلوی ران و همچنین محدودیت حرکتی و سفتی ران و لگن می شود.
3. اسپوندیلیت آنکیلوزان: این بیماری نوع دیگری از آرتروز بوده و بر روی ستون فقرات تاثیر می گذارد و موجب التهاب آن و ایجاد مشکل در مفصل لگن نیز می شود.
4. نقرس: نوع دیگری از آتروز که نواحی پا، زانو و گاهی لگن را درگیر می کند و با روسوب کردن اسید اوریک در بافت های بدن هماه می باشد.
5. استئونکروز: این بیماری با کاهش خون رسانی به استخوان و مرگ استخوان همراه بوده و بیشتر در ناحیه مفصل لگن اتفاق می افتد.
6. مشکلات سیاتیک: التهاب عصب سیاتیک، فتق و پارگی دیسک و فشردگی عصب موجب ایجاد درد و ناراحتی همراه با سوزش در لگن می شود.
7. روماتیکا پلی میالژی: یک بیماری که با اختلال التهابی همراه بوده و موجب ایجاد درد و خشکی عضلانی در نواحی مختلف بدن از جمله ران و باسن می شود.
8. شکستگی و در رفتگی استخوان لگن: ضربه و فشار های بیش از حد، سوانح مختلف از جمله ورزشی، تصادفات، سقوط از ارتفاع، زمین خوردن، فرسایش و تحلیل مفصل موجب ایجاد شکستگی و یا دررفتگی مفصل لگن و در نهایت ناراحتی در لگن می شود.
9. تاندونیت : التهاب تاندون ها از دیگر انواع آسیب های لگن بوده و موجب ایجاد مشکلات بیشتر و آسیب های جدی تر در لگن نیز می شود.
10. کشیدگی و رگ به رگ شدن عضلات: کشیدگی عضلات، رباط ها و تاندون های ران و لگن و همچنین رگ به رگ شدن عضلات موجب ایجاد ناراحتی در لگن و آسیب پذیری بیشتر آن می شود.

علل آسیب های لگن

لگن به دلایل متفاوتی دچار آسیب می شود. این آسیب ها عبارتند از:

4. ضربه و فشار: ضربه و فشارهای ناگهانی، در سوانحی از جمله، تصادفات، فعالیت های ورزشی، سقوط از پرتگاه و زمین خوردن و ... باعث ایجاد مشکلات زیادی در لگن و همچنین تشدید سایر بیماری های استخوانی و موجود در ناحیه لگن، باسن و ران می شود.
5. عوامل مادرزادی و وراثتی: گاهی علل ایجاد بیماری و مشکل در لگن فرد از زمان تولد نوزاد شکل گرفته و به تدریج و با بالا رفتن سن فرد، بدتر و شدیدتر می شود. همچنین این مشکلات می توانند ریشه در بیماری های ژنتیکی و استخوانی نیز داشته باشند.
6. کهولت سن: یکی دیگر از علل ایجاد بیماری و مشکل در نواحی مختلف بدن از جمله لگن، افزایش و کهولت سن می باشد. با گذشت زمان و افزایش سن فرد عارضه های ایجاد شده در استخوان ها، مفاصل و غضروف های بدن بیشتر شده و مقاومت فرد کاهش می یابد. در نتیجه با تحلیل استخوان ها بدن ضعیف تر شده و با کمترین فشار وارد شده و یا کوچک ترین ضربه، لگن دچار آسیب های جدی می شود. همچنین در افراد سالمند شکستگی لگن در اکثر موارد موجب مرگ فرد می شود.
7. بیماری ها و امراض: عوارض و بیماری های اسکلتی استخوانی از جمله پوکی استخوان، آرتروز ها و... موجب تحلیل و فرسایش مفصل و غضروف های لگن شده و با افزایش سن، به تدریج موجب ایجاد مشکلات و آسیب های جدی و مشکلات بسیاری در لگن، باسن و ران فرد می شود.
8. عادات بد و اشتباه: گاهی آسیب های لگن به دلیل نشستن های مکرر، بد نشستن، انجام حرکات ورزشی به صورت اشتباه و یا سریع (با عجله) اتفاق می افتند و موجب ایجاد اختلال در راه رفتن، درد و ناراحتی در لگن می شود.
9. دوران بارداری: یکی دیگر از علل شایع لگن درد در بانوان، بارداری در ماه های آخر و یا زایمان سخت می باشد. این درد به دلیل افزایش بیش از حد وزن، کشش های عضلانی در شکم و لگن و همچنین فشردگی در ناحیه رحم و عصب سیاتیک ایجاد می شود.

علائم آسیب های لگن

آسیب ها و دردهای لگن با علائم و نشانه هایی در نواحی لگن، باسن، ران و پاها همراه می باشند. این علائم و نشانه ها عبارتند از:

1. درد: دردهای لگن و باسن به چندین صورت ایجاد می شوند. ممکن است درد به صورت طولانی، مداوم و سنگین و یا کوتاه و شدید باشد.
2. ایجاد سفتی، خشکی،گرفتگی و اسپاسم های عضلانی
3. کاهش و محدودیت در حرکت مفصل
4. عدم تحمل وزن بدن و انداختنن وزن بر روی پا
5. صدا دادن لگن در هنگام حرکت کردن
6. عدم توانایی در نشستن بر روی لگن
7. عدم توانایی در حفظ تعادل به هنگام ایستادن

روش های درمان آسیب های لگن

در این قسمت شما را با تمرینات ورزشی موثر و نیز روش های فیزیوتراپی لگن آشنا می نماییم.

1. تمرینات فیزیوتراپی و ورزشی:

انجام تمرینات ورزشی مناسب به بهبود وضعیت لگن، باسن و ران ها کمک کرده و مانع ایجاد آسیب های جدی تر در این نواحی می گردد. همچنین بعد از جراحی های لگن، ران و ستون فقرات به بازگشت سریع عملکرد، کاهش درد، کیفیت عملکردی بهتر و افزایش دامنه حرکتی کمک می کند. این ورزش ها و تمرینات توسط فیزیوتراپیست و طبق نوع و شدت آسیب تنظیم شده و به دو گروه اصلی کششی و تقویتی تقسیم می شوند. تمرینات ورزشی و فیزیوتراپی باید طبق برنامه ای که فیزیوتراپیست تنظیم کرده انجام شوند. یعنی مدت تکرار هر تمرین، استراحت بین تمرین و تعداد دفعات تمرین در روز و هفته باید مطابق با برنامه فزیوتراپیست باشد تا فرد در کمترین زمان ممکن بهترین نتیجه را بگیرد.

2. فیزیوتراپی

بخش دیگری از درمان و توانبخشی لگن و نواحی توسط فیزیوتراپیست، دستگاه های پیشرفته و تکنیک و متدهای خاص انجام می شود. فیزیوتراپیست با انجام این روش ها و متدهای مختلف به درمان آسیب های ستون فقرات، لگن، باسن و همچنین عارضه های مرتبط با آن می پردازد. این روش ها به تحریک و ترمیم بافت آسیب دیده لگن از جمله عصب، تاندون ها و رباط ها و... کمک کرده و موجب افزایش جریان خون در بافت های آسیب دیده لگن، کاهش تورم، تسکین و کاهش درد، کاهش و رفع خشکی و گرفتگی عضلات لگن، افزایش انعطاف پذیری، حفظ تعادل در هنگام ایستادن و راه رفتن، بهبود سریع لگن و آسیب های مرتبط با آن می شود. روش های فیزیوتراپی متفاوت بوده و با توجه به نوع، شدت و علت ایجاد عارضه، مورد استفاده قرار می گیرند. هر چه آسیب لگن شدیدتر باشد، تعداد تکنیک ها و روش های درمانی مورد استفاده بیشتر خواهند بود. می توان گفت تمامی این تکنیک ها کاملا ایمن و مطمئن بوده و درمان با این تکنیک ها برای افرادی که واجد شرایط فیزیوتراپی می باشند، هیچگونه عارضه دائمی و خطر جدی نخواهد داشت. این تکنیک ها عبارتند از:

1. الکتروتراپی: درمان آسیب های لگن با استفاده از تحریکات الکتریکی
2. گرما درمانی: استفاده از گرما و روش های گرما درمانی، کمپرس های گرم به منظور افزایش گردش خون
3. اولتراسوند تراپی: اعمال و انتقال امواج فراصوت به بافت های آسیب دیده بدن با استفاده از دستگاه اولتراسوند
4. لیزرهای کم توان و پرتوان: اعمال اشعه و نور لیزر به بافت های آسیب دیده لگن
5. مگنت تراپی: ایجاد میدان مغناطیسی در بدن با استفاده از امواج مغناطیسی
6. شورت ویو دیاترمی: ایجاد گرما و حرارت در بافت های آسیب دیده با استفاده از دستگاه دیاترمی
7. ماساژ درمانی: انجام ماساژ در ناحیه آسیب دیده با استفاده از روش ها و متدهای مختلف ماساژ و کایروپراکتیک
8. درمان های سنتی : انجام درمان های سنتی از جمله طب سوزنی

منبع: کلینیک فیزیوتراپی رامتن

تابحال در هنگام حرکت دادن شانه دچار درد، صدای تق یا قژ و یا گرفتگی و خشکی شده اید؟ شانه از مفاصل پرتحرک و آسیب پذیر بدن می باشد و همواره دچار آسیب های متفاوتی می شود. هرکدام از آسیب های شانه باعث ایجاد اختلال در نواحی مختلف بدن از جمله ترقوه، دست و... می شوند. نگران نباشید، اکثر مشکلات و بیماری های مربوط به شانه با انجام تکنیک های خاص فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی بهبود یافته و درمان می شوند.

آسیب های شانه

شانه به دلیل ناپایداری، دچار مشکلات و آسیب های بسیاری می شود. بعضی از این مشکلات از جمله تومور، عفونت و مشکلات عصبی رایج نبوده و کمتر اتفاق می افتند. آسیب های رایج شانه عبارتند از:

1. بورسیت : بورس‌ها یا کیسه‌های کوچک مفصل، مانند ضربه‌گیر میان استخوان‌ها و بافت‌های نرم مفصل شانه قرار گرفته و به کاهش اصطکاک بین عضلات و استخوان‌ها در هنگام حرکت آن ها کمک می‌کنند. بورسیت معمولا با عارضه تاندونیت روتاتور کاف همراه می باشد.
2. تاندونیت : تاندون مانند یک طناب محکم عضله را به استخوان متصل کرده و می تواند دچار آسیب شود. تاندونیت یا التهاب تاندون ها به چند دسته تقسیم می شوند:

• تاندونیت وخیم: پرتاب کردن مکرر و بیش از حد توپ و انجام فعالیت‌های کاری (شغل و فعالیت های روزانه) یا ورزشی می تواند باعث بروز تاندونیت وخیم شوند.
• تاندونیت مزمن: آرتروز و یا فرسایش تدریجی با افزایش سن فرد، موجب بروز تاندونیت های مزمن می شوند.

3. پارگی تاندون ها: این عارضه به صورت جزیی و یا کامل اتفاق می افتد. پارگی تاندون، اغلب در تاندون های روتاتور کاف و تاندون عضله‌ دوسر بازویی اتفاق می افتد.
4. ایمپینجمنت : ایمپینجمنت شانه عارضه ای است که در آن بافت‌ های نرم زیرین که در ناحیه فوقانی استخوان کتف (آکرومیون) قرار گرفته‌اند، هنگام بالا بردن بازو متحمل فشار می شوند. در چنین وضعیتی فرد دچار عارضه‌هایی از جمله بورسیت، تاندونیت، درد و محدودیت حرکتی می شود.
5. ناپایداری: این عارضه به هنگام کار بیش از حد و یا وارد شدن ضربه‌ ناگهانی در شانه ایجاد شده و ناپایداری در شانه و خارج شدن آن از کاسه یا حفره شانه خواهد شد.
6. آرتروز: این عارضه معمولا با علائم تورم، درد و خشکی مفصل در میانسالی آغاز می شود. آرتروز ها از شایع ترین و رایج ترین بیماری های استخوانی بوده و انواع مختلفی دارد که رایج‌ترین نوع آن، آرتروز استخوانی می باشد. آرتروز استخوانی به مرور زمان شدید شده و بیشتر و بیشتر می شود. استئواتریت یا آرتروز همان فرسایش و ساییدگی در استخوان ها و غضروف ها بوده که به مرور زمان باعث ایجاد آسیب های جدی تر در شانه شده و می تواند موجب ایجاد اختلالات و عوارض گوناگون در شانه شود. آرتروز استخوانی می تواند به دلیل آسیب های ورزشی، فعالیت های مکرر و سنگین، فعالیت های ورزشی خاص و کار بیش از حد در شانه اتفاق افتاده و موجب مشکل در تاندون های روتاتور کاف شوند.
7. اسپاسم و گرفتگی: در این عارضه عضلات شانه سفت و منقبض شده و حرکت دادن و چرخش شانه بسیار مشکل می شود. در صورت حرکت دادن شانه ممکن است، درد ناگهانی و شدیدی احساس شود.
8. اسلپ شانه: این عارضه در ورزشکاران شایع بوده و با پارگی غضروف گلنوئید همراه می باشد. هنگام بروز این عارضه علائمی از جمله درد در ناحیه شانه و دست احساس و مشاهده می گردد.
9. شانه یخ زده یا منجمد شده: این عارضه علت مشخصی نداشته و با بروز آن شانه در تمامی جهت های حرکتی دچار محدودیت، درد و اختلال عملکردی می شود.
10. روتاتور کاف شانه: فشردگی و پارگی در چهار عضله و تاندون اصلی شانه (روتاتور کاف) موجب ایجاد اختلال ضعف و ناتوانی در شانه شده و با درد و صدا دادن شانه همراه می باشد.
11. افتادگی شانه: افتادگی شانه عارضه ای است که در یکی از شانه ها و یا هر دو شانه اتفاق افتاده و موجب ایجاد اختلال در فعالیت و عملکرد شانه و همچنین ایجاد ناهماهنگی و بدشکلی در فرم ظاهری بدن می شود.
12. شکستگی ها: شکستگی شانه در چندین استخوان اتفاق می افتد. این استخوان ها عبارتند از: استخوان بازو(هومروس)، استخوان کتف(اسکاپولا) و استخوان ترقوه (کلاویکل)

این شکستگی ها به دلایل مختلفی از جمله زمین خوردن، سقوط از ارتفاع، ضربه و فشار در حوادث ورزشی و تصادفات در شانه اتفاق افتاده و موجب درد و ناراحتی و اختلال در عملکرد شانه و حتی دست بیمار می شوند.

چه دلایلی منجر به ایجاد احساس ناراحتی و درد در شانه می‌شوند؟

شانه از مفاصل پرتحرک و ناپایدار بدن بوده و به دلایل مختلفی دچار آسیب و عوارض متفاوتی می شود. این دلایل عبارتند از:

1. ضربه و فشار: فشارهای ناگهانی و وارد شدن ضربه به شانه در سوانح مختلف از جمله تصادفات، فعالیت های ورزشی، سقوط از پرتگاه و ... باعث ایجاد مشکلات زیادی در شانه از جمله شکستگی، دررفتگی، پارگی تاندون و رباط ها، پارگی و آسیب های عصبی و... شده و همچنین موجب تشدید دیگر بیماری های استخوانی در شانه نیز می شود.
2. عوامل ارثی و وراثتی: بعضی از بیماری ها از بدو تولد نوزاد وجود داشته و به مرور زمان و با بزرگتر شدن فرد، بدتر می شوند. این بیماری ها می توانند به دلیل زایمان سخت و یا به دلایل ژنتیکی، در شانه ایجاد شوند.
3. قرار گیری شانه در وضعیت و شکل نامناسب: گاهی آسیب های شانه به هنگام خوابیدن نادرست و انجام حرکات ورزشی نامناسب به وجود می آیند و موجب ایجاد درد و اختلال، گرفتگی و خشکی شانه می شوند.
4. بیماری ها: بیماری هایی از جمله پوکی استخوان موجب تحلیل و فرسایش مفصل شانه شده و به مرور زمان و با افزایش سن، می تواند باعث ایجاد مشکلات و آسیب های جدی در شانه شود.
5. کهولت سن: با افزایش سن، عارضه های ایجاد شده در بدن بیشتر شده و استخوان ها و غضروف های بدن شروع به تحلیل رفتن می کنند و ضعیف تر می شوند. در نتیجه شانه آسیب پذیرتر شده و به راحتی و با کوچکترین فشار و ضربه دچار آسیب می شود.

علائم و تشخیص آسیب های شانه

بعد از مشاهده علائمی از جمله عدم حرکت دادن و چرخش شانه، قفل شدن شانه، درد و تورم، قرمزی و بی حسی، ضعف، احساس داغ شدن، افتادگی شانه، خشکی و گرفتگی، کبودی های بی دلیل و.... باید سریعا به پزشک متخصص ارتوپد مراجعه شود. بعد از چکاپ و بررسی های لازم در صورتی که پزشک تشخیص دهد با انجام فیزیوتراپی، وضعیت شانه بهبود می یابد و انجام این تکنیک برای بیمار لازم و ضروری است، بیمار را به یک فیزیوتراپیست معرفی می کند. فیزیوتراپیست نیز بعد از بررسی سوابق بیمار و همچنین چک کردن وضعیت شانه و نوع آسیب و شدت آن، برای درمان برنامه ای تنظیم کرده و به بیمار ارائه می دهد.

روش های درمان آسیب های شانه

از ایمن ترین و موثرترین تکنیک ها و روش های درمانی شانه می توان به درمان های تکنیکال و تمریناتی فیزیوتراپی شانه اشاره کرد. فیزیوتراپی و توانبخشی در نواحی مختلف بدن از جمله شانه با تکنیک ها و روش های خاصی انجام می گیرد.

1. تمرینات، نرمش و ورزش فیزیوتراپی

   این بخش از درمان با استفاده از ورزش و نرمش های کششی و تقویتی در جهت بهبود وضعیت شانه انجام گرفته و به تقویت و انعطاف پذیری شانه بعد از جراحی و همچنین جلوگیری از آسیب های شدیدتر در شانه نیز کمک می کند. تمامی تمرینات نرمشی و ورزشی توسط فیزیوتراپیست و با توجه به میزان آسیب شانه، نوع و علت ایجاد آن و همچنین ناحیه آسیب دیده، تعیین و تنظیم می شود.

2. فیزیوتراپی با استفاده از دستگاه های پیشرفته و متدهای خاص

   این روش از فیزیوتراپی با استفاده از دستگاه ها و متدهای متفاوت به افزایش گردش خون در بافت ها، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده شانه، کاهش تورم و التهاب، کاهش و تسکین درد شانه، کاهش خشکی و گرفتگی (اسپاسم های شانه)، افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری کمک کرده و باعث عملکرد بهتر شانه و همچنین پیشرفت سریع و درمان آن می شود. تمامی روش ها و متدهای درمانی فیزیوتراپی برای افراد واجد شرایط فیزیوتراپی، مفید بوده و هیچ عارضه دائمی و خطری به دنبال نخواهد داشت. این تکنیک ها عبارتند از:
   1. کایروپراکتیک: ماساژ دادن ناحیه آسیب دیده شانه توسط دست فیزیوتراپیست( به صورت دوار)
   2. لیزرتراپی: روشی که در آن فیزیوتراپیست با اعمال و تاباندن اشعه و نور لیزر به ناحیه آسیب دیده شانه موجب بهبود شانه می شود.
   3. شاک ویو: روشی که در آن فیزیوتراپیست با اعمال جریان الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده شانه موجب بهبودی آن می شود.
   4. اولتراسوند تراپی: اعمال امواج صوتی با فرکانس بالا در ناحیه آسیب دیده شانه توسط دستگاه اولتراسوند
   5. مگنت تراپی: اعمال امواج مغناطیسی به ناحیه آسیب دیده شانه
   6. الکتروتراپی: اعمال جریان الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده دست (با استفاده از دستگاه های مختلف)
   7. تحریکات الکتریکی: روشی که در آن فیزیوتراپیست با استفاده از الکترود ها و اعمال جریان برق و الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده شانه به بهبود آن کمک می کند.
   8. طب سوزنی: استفاده از سوزن با سایزهای مختلف و فرو بردن آن ها در نقاط حساس و نواحی آسیب دیده شانه
   9. گرما و سرما درمانی: قرار دادن کمپرس های سرد و گرم به مدت معلوم (8 دقیقه) بر روی ناحیه آسیب دیده شانه

منبع: کلینیک فیزیوتراپی رامتن

آیا تا به حال دچار گردن درد و یا گرفتگی ناگهانی گردن شده اید؟

آیا تا به حال برای درمان دردهای گردن به فیزیوتراپی مراجعه کرده اید؟

از دردهای گردن چه می دانید؟

گردن مفصلی است که سر روی آن قرار گرفته و باید وزن سر را تحمل کند. این مفصل همواره در حال حرکت بوده و می تواند دچار آسیب شود. چنانچه یکی از اجزای گردن دچار آسیب شوند، در حرکت گردن اختلال ایجاد می شود. این اختلال با نشانه هایی از جمله درد، تورم، خشکی و... همراه خواهد بود. از آنجایی که گردن با نواحی سر، کتف، ترقوه، شانه و.. مرتبط می باشد، باید گفت عارضه های ایجاد شده در گردن می توانند روی این نواحی تاثیر بگذارند. خوشبختانه برای برطرف شدن این عوارض و آسیب های گردن، درمان موثری وجود دارد که می تواند بیش از 90 درصد از مشکلات گردن را حل کرده و باعث رضایت بیمار شود.

آسیب ها و دردهای شایع گردن و علل ایجاد آن ها

گردن ناحیه ای از بدن بوده که به شدت تحت تاثیر عوامل مختلف قرار گرفته و می تواند به راحتی دچار آسیب شود. آسیب های گردن موجب ایجاد ناراحتی هایی از جمله درد، ضعف، عدم توانایی در حرکت دادن گردن و ... شده و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کنند. دلایل و انواع این آسیب ها عبارتند از:

1. آسیب های شلاقی

   این دسته از آسیب ها در اثر وارد شدن ضربه، فشار و حرکات ناگهانی گردن، ایجاد می شوند. هنگامی که گردن به طور ناگهانی کشیده و یا خم می شود، فشار و کشش ناگهانی در تاندون ها و رباط ها، غضروف و عضلات گردن ایجاد شده و موجب درد و گرفتگی گردن می شود. تصادفات، سقوط از ارتفاع، فعالیت های ورزشی، مسابقات ورزشی، استفاده نادرست از گردن به هنگام نشستن، خوابیدن، خم بودن دائم گردن و... می توانند، باعث ایجاد این نوع آسیب در گردن شوند. این آسیب ها عبارتند از:

2. آسیب های ناشی از فشار و تنش های عصبی

   یکی دیگر از انواع آسیب های گردن، آسیب های عصبی بوده و می توانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند. با بیرون زدگی دیسک، لغزش و بی ثباتی مهره ها، بروز تومور در نواحی عصبی و ریشه های عصب، همچنین با وارد شدن فشار بر روی عصب های گردن، باعث ایجاد ضعف و دردهای شدید در ناحیه گردن، ترقوه، دست ها و... شده و می تواند در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کند. دردهای عصبی بر اثر تنش ها و فشار های عصبی نیز ایجاد می شوند.(به هنگام عصبانیت، استرس و تنش)

3. آسیب های ناشی از بیماری ها

   گاهی ناراحتی و آسیب های گردن بر اثر بیماری و عارضه های دیگر به وجود می آیند. این بیماری ها از جمله تنگی کانال نخاعی، باعث ایجاد اختلال در ناحیه گردن شده و می تواند باعث بروز درد گردن، عدم توانایی در خم و راست کردن و حرکت دادن گردن، درد در دست و بازو، ضعف بازو و.... شود. با بروز این آسیب ها یک قسمت خاص از گردن، دست و... دچار درد و ناراحتی خواهد شد. این آسیب ها عبارتند از:
   1. آرتریت روماتوئید: آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمن بوده و به مفصل های خودی آسیب می رساند. این بیماری با التهاب و تورم گردن همراه می باشد. هنگامی که گردن دچار این عارضه می شود، مفصل سینویال از بین رفته و در نتیجه فرد دیگر قادر به حرکت دادن گردن خود نخواهد بود.
   2. آرتروز: هنگامی که غضروف های اطراف مفصل گردن دچار آسیب و پارگی می شوند، در مفاصل گردن درد، تورم و ساییدگی ایجاد می شود. در نتیجه استخوان ها دچار مشکل شده و نمی توانند به راحتی حرکت کنند. به این عارضه آرتروز گردن می گویند.

4. آسیب های ناشی از کهولت سن

   هنگامی که سن فرد بالا می رود، استخوان و غضروف های مفصل شروع به تحلیل رفتن کرده و به تدریج ضعیف می شوند. با تحلیل این غضروف ها مقاومت در برابر آسیب ها کم شده و فرد به راحتی دچار آسیب می شود. این آسیب ها عبارتند از:
   1. اسپوندیلوزیس: با پارگی و ساییدگی غضروف های مفصل گردن، عارضه ای به نام اسپوندیلوز ایجاد می شود. این بیماری مزمن گاهی با تنگی نفس، مشکلات معده، تاری دید، درد چشم و... همراه بوده و موجب التهاب در ستون فقرات می شود.
   2. فتق دیسک: یکی از رایج ترین و شایع ترین عارضه های موجود در گردن، فتق یا پارگی دیسک گردن می باشد. زمانی که مهره های پنجم و ششم گردن دچار بیرون زدگی و فتق می شوند، در پشت گردن درد احساس شده و فرد دچار اسپاسم عضلانی و کاهش دامنه حرکتی در گردن می گردد.

5. آسیب های ناشی از عوامل وراثتی

   گاهی دردها و ناراحتی های ایجاد شده در گردن به طور مادرزاد و وراثتی و با تولد نوزاد ایجاد می شوند و به مرور زمان، با بزرگ شدن نوزاد این آسیب ها شدید تر و جدی تر شده و موجب بروز اختلال در فعالیت های او می شوند.

درمان های موثر در جهت بهبود گردن

با بروز علائمی از جمله درد در گردن، بازو، دست، ترقوه، عدم خم و راست کردن گردن، حس گرفتگی و اسپاسم عضلات گردن، ضعف، کاهش دامنه حرکتی، تورم و.... باید سریعا به پزشک متخصص ارتوپد، مراجعه شود. بعد از اینکه پزشک وضعیت گردن و سلامت بیمار را مورد بررسی قرار داد و همچنین بعد از انجام درمان های اولیه، در صورتی که تشخیص دهد عارضه و آسیب گردن با تمرینات و تکنیک های فیزیوتراپی گردن درمان خواهد شد، بیمار را نزد فیزیوتراپیست مجرب می فرستد. سپس فیزیوتراپیست نیز تمامی سوابق پزشکی بیمار را بررسی کرده و با توجه به سلامت، وضعیت گردن، نوع و علت ایجاد آسیب و همچنین شدت عارضه، برنامه فیزیوتراپی مناسبی را برای بهبود وضعیت گردن و عارضه های گردنی تعیین و تنظیم می کند. روش های درمانی فیزیوتراپی به دو دسته تمریناتی (نرمشی و ورزشی) و تکنیکال (با استفاده از متدهای خاص و دستگاه های متنوع و پیشرفته) تقسیم می شوند.

1. تمرینات ورزشی و نرمشی:

بخشی از درمان های روش های فیزیوتراپی مربوط به نرمش و ورزش های خاص و مناسب کششی و تقویتی می شود. اصولا در درمان کلیه دردها و آسیب های اسکلتی از جمله آسیب های گردن، در مرحله اول فیزیوتراپیست برنامه ورزشی و تمرینی مناسبی را برای بیمار تنظیم کرده و به افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری، کاهش درد، عملکرد بهتر، تقویت عضلات گردن و ... کمک می کند.

2. فیزیوتراپی با روش های نوین و دستگاه ها:

قسمتی دیگر از درمان های فیزیوتراپی شامل متدهای خاص شده و فیزیوتراپیست با کمک دستگاه های پیشرفته به درمان آسیب های گردن و عارضه های مرتبط با آن می پردازد. فیزیوتراپیست با انجام هر تکنیک، به بالا بردن گردش خون، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده گردن، قرار گیری مهره های گردن در جای خود، کاهش تورم و التهاب گردن، کاهش و تسکین در گردن افزایش انعطاف پذیری و کاهش خشکی عضلات گردن کمک کرده و باعث عملکرد بهتر گردن و افزایش دامنه حرکتی آن نیز می شود. باید گفت این روش ها و متدها با توجه به میزان آسیب های گردن تعیین شده و متفاوت می باشند. هر چه درجه آسیب گردن بیشتر باشد، تعداد روش و متدهای استفاده شده برای درمان نیز بیشتر می شوند. لازم است بدانید که کلیه این تکنیک ها ایمن و مطمئن بوده و برای افراد واجد شرایط، هیچ عارضه و خطری ایجاد نمی کند. این متدها عبارتند از:

1. تراکشن: این روش درمانی به دو صورت دستی و دستگاهی انجام می شود. در هر دو حالت فیزیوتراپیست به کشش و انعطاف پذیری گردن و قرار گیری مهره های گردن در سرجای خود می پردازد.
2. تحریکات الکتریکی: در این روش فیزیوتراپیست با قرار دادن الکترودهایی در نواحی مختلف گردن(روی مهره های گردن، پشت گردن و...) و با اعمال جریان الکتریکی مناسب و کنترل شده انجام می گیرد.
3. اولتراسوند تراپی: این روش با استفاده از دستگاه اولتراسوند و با اعمال مستقیم امواج قوی در ناحیه دردناک و آسیب دیده گردن انجام می شود.
4. کایروپراکتیک: این روش بدون استفاده از دستگاه خاص و با انجام ماساژ های خاص (به شکل دوار) بر روی گردن و ناحیه آسیب دیده، انجام می شود. فیزیوتراپیست به کمک دستان خود و با ماساژ گردن به افزایش گردش خون، کاهش درد، تورم و خشکی گردن پرداخته و دامنه حرکتی و انعطاف پذیری گردن را افزایش می دهد.

منبع: کلینیک فیزیوتراپی رامتن

درمورد آسیب های کمر چه می دانید؟

آیا تا به حال به دردهای کمر، شدت و همچنین ناحیه درد دقت کرده اید؟

کمر یکی از نواحی پرتحرک و آسیب پذیر بدن می باشد. این ناحیه از اجزای زیادی از جمله استخوان ها، مهره ها، دیسک، غضروف و تاندون ها تشکیل شده است. چنانچه یکی از این اجزا دچار مشکل و آسیب شوند، باعث ایجاد یک نوع عارضه و ناراحتی در کمر و ناحیه تحتانی بدن( لگن و پاها) می شوند. باید گفت اکثر مشکلات و آسیب های کمر و همچنین دردها و اسپاسم ها، با انجام درمان ها و تکنیک های فیزیوتراپی قابل درمان بوده و بهبود خواهند یافت.

انواع آسیب ها و دردهای شایع کمر

همانطور که گفته شد، یکی از نواحی آسیب پذیر بدن، کمر می باشد. این ناحیه همواره تحت تاثیر عوامل مختلف قرار گرفته و به راحتی دچار آسیب می شود. آسیب در کمر موجب بروز ناراحتی هایی از جمله دردهای شدید، ضعف و بی حسی، عدم توانایی در حرکت دادن کمر ( چرخش، خم و راست شدن) و... شده و در فعالیت های روزمره، راه رفتن، حفظ تعادل و...اختلال ایجاد می کند. این آسیب ها عبارتند از:

1. فتق دیسک کمر: پارگی فتق و بیرون زدگی دیسک و مهره های کمر انواع مختلفی داشته و موجب اختلال در کمر و حتی پاها می شوند. این آسیب می تواند باعث بروز درد در پاها (پشت زانو ها) و همچنین گز گز در آن ها شود.
2. سیاتیک: آسیب به عصب سیاتیک موجب ایجاد ناراحتی و درد در کمر و پاها (کف پا، ساق پا، مچ پا و... ) شده و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد می کند.
3. اسپاسم عضلانی: یکی از آسیب های شایع کمر، اسپاسم و خشکی عضلات کمر می باشد. با خشک شدن عضلات، انعطاف پذیری کاهش یافته و فرد قادر به حرکت دادن کمر خود نمی باشد. در نتیجه به هنگام حرکت دادن کمر، فرد با درد شدیدی مواجه خواهد شد.
4. آسیب بافت میوفاسیال: سندرم میوفاسیال عارضه ای شایع و مزمن در ستون فقرات و مهره های گردن و کمر بوده که با آسیب بافت فاسیال و التهاب ماهیچه در نقاط حساس گردن همراه می باشد. این عارضه به دلیل تحرک بیش از حد و انقباض ها مداوم در ماهیچه گردن ایجاد می شود.
5. کیفوز و اسکولیوز: کیفوز، قوز و یا قوز پشتی زمانی اتفاق می افتد که ستون فقرات و کمر دچار یک قوس شدید و برآمدگی شوند. این قوس در اثر فشار بر روی کمر، مهره ها و ستون قفرات ایجاد شده و باعث ایجاد ناراحتی در کمر می شود.
6. اسپوندیلوز: هنگامی که غضروف های کمر دچار پارگی و ساییدگی می شوند، عارضه ای به نام اسپوندیلوز ایجاد می شود. این عارضه با علائمی از جمله تنگی نفس، مشکلات معده، درد قفسه سینه و... همراه بوده و موجب ایجاد التهاب در ستون فقرات می شود.
7. شکستگی: شکستگی استخوان های کمر و ستون فقرات، آسیب جدی به کمر وارد کرده و ممکن است موجب فلج شدن فرد شود. این آسیب با سقوط از پرتگاه، تصادفات و همچنین در اثر فعالیت های شدید ایجاد می شود.
8. تومور در مهره ها و ریشه های عصبی: رشد تومور در ناحیه عصبی و در ستون فقرات و مهره های کمر از دیگر آسیب های کمر بوده که با درد و ناراحتی های دیگری همراه است.
9. سندرم فاست: هنگامی که غضروف های کمر دچار آسیب و التهاب می شوند، عارضه ای به نام سندرم فاست اتفاق می افتد. این عارضه باعث اختلال در حرکت کمر شده و به هنگام خم و راست کردن و حرکت دادن کمر، فرد دچار درد در کمر می شود.
10. روماتیسم : روماتیسم کمر، نوعی از آرتروز بوده که بر روی ستون فقرات و مهره های کمر تاثیر گذاشته و باعث آسیب آن ها می شود. این عارضه با درد و تورم همراه بوده و باعث ایجاد اختلال در خم و راست کردن کمر می شود.

دلایل ایجاد آسیب های کمر

کمر به دلایل مختلفی دچار آسیب و عوارض متفاوتی می شود. این دلایل عبارتند از:

1. ضربه و فشار: فشارهای ناگهانی و وارد شدن ضربه به کمر، در سوانح مختلف از جمله، تصادفات، فعالیت های ورزشی، سقوط از پرتگاه و ... باعث ایجاد مشکلات زیادی از جمله شکستگی، دررفتگی، پارگی تاندون و رباط ها، پارگی و آسیب های عصبی و... در کمر، پاها و سایر نقاط بدن و همچنین تشدید دیگر بیماری های استخوانی کمر می شود.
2. قرار گیری کمر در وضعیت و شکل نامناسب: گاهی آسیب های کمر به هنگام نشستن ها، خوابیدن ها و حرکات ورزشی نادرست به وجود می آیند و موجب ایجاد درد و اختلال در کمر می شوند.
3. بیماری ها: بیماری های از جمله پوکی استخوان به مرور زمان و با افزایش سن، می تواند باعث ایجاد مشکلات و آسیب های جدی در کمر شود.
4. کهولت سن: با افزایش سن، عارضه های ایجاد شده در بدن بیشتر شده و استخوان ها و غضروف های بدن شروع به تحلیل رفتن می کنند. در نتیجه کمر آسیب پذیرتر شده و به راحتی دچار آسیب می شود.
5. عوامل ارثی و وراثتی: بعضی از بیماری ها از بدو تولد نوزاد وجود داشته و به مرور زمان بدتر می شوند. این بیماری ها می توانند به دلیل زایمان سخت و یا به دلیل ژنتیک، در کمر ایجاد شوند.

درمان های موثر در جهت بهبود آسیب های کمر

هنگامی که کمر دچار مشکل می شود، علائم و نشانه هایی در نواحی مختلف بدن از جمله پاها، لگن و... مشاهده و احساس می شوند. به هنگام بروز این نشانه ها از جمله درد در کمر، درد درپاها و لگن، گرفتگی و خشکی شدید کمر، عدم خم و راست کردن و حرکت دادن کمر، صدا دادن کمر به هنگام خم و راست شدن، ضعف و بی حسی در کمر و پاها، کاهش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری کمر، التهابات و عدم حفظ تعادل به هنگام راه رفتن و ...، باید در اولین فرصت و در اسرع وقت برای تشخیص عارضه و درمان مناسب آن، به متخصص ارتوپدی مراجعه شود. سپس بعد از چکاب کمر و وضعیت سلامت بیمار و در صورتی که نیاز به جراحی فوری نباشد، پزشک بیمار را به یک فیزیوتراپیست مجرب معرفی می کند. سپس فیزیوتراپیست با بررسی وضعیت کمر و سوابق پزشکی، نوع و علت ایجاد عارضه، شدت عارضه برنامه خاص و مناسبی برای بیمار تنظیم کرده و به درمان کمر او می پردازد. این برنامه شامل روش های مختلف فیزیوتراپی کمر از جمله تمریناتی (نرمشی و ورزشی) و تکنیکال (با استفاده از متدهای خاص و دستگاه های متنوع و پیشرفته) می شود.

1. تمرینات ورزشی و نرمشی:

قسمتی از درمان های فیزیوتراپی مربوط به حرکات نرمشی و ورزشی می باشد. فیزیوتراپیست با توجه به میزان عارضه کمر و در گیر بودن قسمت های مختلف بدن از جمله پاها، لگن و... برنامه ورزشی و نرمشی مناسبی را تنظیم کرده و به بیمار ارائه می دهد. در این برنامه کلیه ورزش های کشش و تقویتی مناسب کمر که برای بیمار مفید می باشد و انجام آن آسیبی به کمر و بدن بیمار وارد نمی کند، قرار گرفته است. انجام این تمرینات به افزایش دامنه حرکتی، انعطاف پذیری کمر، کاهش درد و تورم، خشکی و بی حسی، ضعف و گرفتگی عضلات کمر، پاها، لگن و...کمک کرده و همچنین از بروز مجدد آسیب های کمر جلوگیری می کند. در نهایت فیزیوتراپیست با استفاده از این ورزش ها به عملکرد بهتر و بهبود سریع تر آسیب های کمر می پردازد.

2. فیزیوتراپی با روش های نوین و دستگاه ها:

بخش دیگری از درمان و توانبخشی کمر و نواحی مختلف بدن، با استفاده از دستگاه های پیشرفته، تکنیک و متدهای خاص انجام می گیرد. فیزیوتراپیست باانجام این تکنیک ها به درمان آسیب های کمر و عارضه های مرتبط با آن می پردازد. انجام این تکنیک ها به افزایش جریان خون در بافت های آسیب دیده کمر، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده از جمله بافت های عصبی، رباط ها، تاندون ها و... کمک کرده و باعث کاهش تورم، درد، خشکی و گرفتگی عضلات کمر، قرار گیری مناسب و صحیح مهره های ستون فقرات، افزایش انعطاف پذیری، حفظ تعادل در هنگام ایستادن و راه رفتن، بهبود سریع کمر و آسیب های مرتبط با آن می شود. این تکنیک ها متفاوت بوده و با توجه به نوع عارضه و شدت آن مورد استفاده قرار می گیرند. هر چه وضعیت کمر و آسیب های مرتبط با آن بدتر باشد، تعداد تکنیک های استفاده شده برای درمان نیز بیشتر خواهد بود. باید گفت کلیه تکنیک های فیزیوتراپی کاملا ایمن و مطمئن بوده و انجام آن برای افرادی که واجد شرایط فیزیوتراپی هستند، هیچ عارضه دائمی و خطری دنبال نخواهد داشت. این تکنیک ها عبارتند از:

1. تحریکات الکتریکی: فیزیوتراپیست با استفاده از الکترودها و با اعمال جریان الکتریکی مناسب و کنترل شده در نواحی مختلف کمر، پاها، ستون فقرات و... به تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده، افزایش گردش خون و ...می پردازد و در نهایت موجب کاهش درد، خشکی، گرفتگی و اسپاسم، تورم، ضعف و همچنین افزایش دامنه حرکتی کمر می شود.
2. اولتراسوند تراپی: این تکنیک فیزیوتراپی و توانبخشی با استفاده از دستگاه اولتراسوند و با اعمال مستقیم امواج در ناحیه آسیب دیده و دردناک کمر انجام می گیرد.
3. تراکشن: کشش ستون فقرات یا تراکشن، یکی از روش های فیزیوتراپی و درمانی موثر برای درمان عارضه های کمر می باشد. این روش به دو صورت بدون استفاده از دستگاه و با استفاده از دستگاه انجام می شود.
4. کایروپراکتیک: جالب است بدانید، این روش درمانی بدون استفاده از دستگاه، توسط دست فیزیوتراپیست و با استفاده از ماساژ به شکل دوار بر روی کمر، پاها و.. انجام می شود.
5. طب سوزنی: این روش با استفاده از سوزن های مخصوص و فرو بردن آن در نقاط خاص و حساس کمر، پاها و... انجام شده و به ترشح هورمون ضد درد و همچنین تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده کمک می کند.

منبع: کلینیک فیزیوتراپی رامتن

دست، از نواحی مهم بدن بوده و شامل قسمت های مختلفی از جمله: انگشتان، کف، مچ، ساعد، آرنج و... می شود. هر کدام از این نواحی در انجام فعالیت های دست نقش مهمی داشته و از اجزای مختلفی تشکیل شده اند. این اجزا عبارتند از: رباط ها، تاندون ها، مفاصل، عضلات، استخوان ها، رگ ها، عصب ها و... . چنانچه هر یک از این اجزا دچار مشکل و آسیب شوند، در کل دست اختلال به وجود خواهد آمد. امروزه با پیشرفت علم و تکنولوژی و با استفاده از روش ها و تکنیک های خاص فیزیوتراپی، می توان به بهبود سریع این عوارض کمک کرد.

انواع آسیب های دست در نواحی مختلف

دست و نواحی مختلف آن به دلایل مختلفی دچار آسیب شده و باعث ایجاد اختلال در فعالیت های روزانه می شود. همراه با آسیب های دست و عوارض ایجاد شده در آن، علائم و عوارضی از جمله درد و تورم، خشکی و گرفتگی، عدم توانایی در حرکت دادن انگشتان، مچ، آرنج و... مشاهده خواهند شد که فیزیوتراپی دست در درمان و توانبخشی مجدد آنها نقشی کلیدی ایفا می کند.
این آسیب ها عبارتند از:

1. آرتروز: آرتروز ها از شایع ترین و رایج ترین بیماری های استخوانی بوده و در نواحی مختلف دست ایجاد می شوند. استئوآرتریت یا آرتروز، همان فرسایش و ساییدگی در استخوان ها و غضروف ها بوده که به مرور زمان باعث ایجاد آسیب های جدی تر در دست شده و می تواند موجب ایجاد اختلالات و عوارض گوناگون در نواحی مختلف دست شود.
2. نقرس: نقرس نوعی آرتریت و بیماری خود ایمن بوده که در آن بدن به طور اشتباه به مفاصل خودی هجوم برده و آسیب می رساند و باعث سفتی، خشکی، تورم و درد در مفاصل دست می شود.
3. اسپاسم و گرفتگی: در این عارضه عضلات دست دچار سفتی و انقباض شده و حرکت دادن دست بسیار مشکل می شود و در صورت حرکت دادن دست ممکن است درد ناگهانی و شدیدی احساس شود.
4. انگشت ماشه ای یا تریگر پوینت: در این عاضه در تک تک انگشتان دست به وجود آمده و باعث ایجاد درد شدید در انگشتان دست می شود. در این آسیب تاندون ها دچار مشکل می شود و شخص قادر به خم و راست کردن انگشتان خود نبوده و ممکن است انگشتان دست قفل شوند.
5. کیست مچ دست( گانگلیون) : گانگلیون، کیست بی خطر و یا توموری است که به شکل برآمدگی و تورم در مچ و کف دست ایجاد شده و باعث اختلال در دست می شود.
6. رگ به رگ شدن: رگ به رگ شدن دست با آسیب رباط و کشش رباط و تاندون همراه بوده و موجب درد و تورم و همچنین اختلال در حرکت دست می شود.
7. دررفتگی: در این عارضه استخوان از محل اصلی خود خارج شده و دست دچار درد و تورم می شود. در این حالت مفصل دست دچار بی ثباتی و ناپایداری می شود.
8. شانه یخ زده یا منجمد شده: این عارضه علت مشخصی نداشته و در آن شانه در همه جهات دچار محدودیت حرکتی و درد و اختلال عملکردی می شود.
9. روتاتور کاف شانه: آسیب هایی از جمله فشردگی و پارگی در چهار عضله و تاندون اصلی شانه که به آن کلاهک چرخاننده یا روتاتور کاف می گویند، می تواند موجب اختلال در شانه و همچنین ایجاد ضعف و ناتوانی، درد و صدا دادن شانه شود.
10. افتادگی شانه: افتادگی شانه عارضه ای است که می تواند در دست و فعالیت های آن اختلال ایجاد کند. در این حالت یک شانه و یا هر دو شانه، دچار افت شده و بدن دچار ناهماهنگی می شود.
11. سندرم تونل کارپال: یکی از بیماری های شایع بدن که موجب ایجاد درد، حس مور مور شدن و بی حسی در دست و بازو می شود، سندرم تونل کارپال و آسیب عصب و فشردگی آن می باشد.
12. آسیب عصب مدیان: عصب مدیان داخل تونل کارپال و در ناحیه بازو و ساعد دست قرار دارد. هنگامی که این عصب دچار آسیب هایی از جمله پارگی، کشیدگی، نیمه پارگی و... شود، دست دچار درد و اختلال حرکتی می شود.
13. اسلپ شانه: این عارضه در ورزشکاران شایع بوده و با پارگی غضروف گلنوئید همراه می باشد. هنگام بروز این عارضه علائمی از جمله درد در ناحیه شانه و دست احساس و مشاهده می گردد.

علل ایجاد آسیب های دست

علل ایجاد آسیب های دست در نواحی مختلف عبارتند از:

1. وراثتی و مادرزادی: زایمان های سخت و اشتباهات پزشکی به هنگام تولد نوزاد و همچنین عوامل وراثتی و ژنتیکی می تواند موجب آسیب و عارضه در دست و همچنین به وجود آمدن اختلال در آن شود.
2. ضربه، فشار و کار مداوم : وارد شدن فشار و ضربه در اثر سوانح مختلف از جمله تصادفات، سوانح ورزشی و همچنین فعالیت و کارهای مداوم و تکراری می تواند در نواحی مختلف دست آسیب ها و عوارضی ایجاد کند.
3. بیماری های مزمن از جمله پوکی استخوان: پوکی استخوان و بیماری های دیگر می توانند باعث بروز عارضه های دیگری در استخوان، مفاصل، غضروف ها، تاندون ها و رباط ها شده و در نهایت، موجب ناراحتی بیمار و اختلال در دست بیمار نیز خواهند شد.
4. کهولت سن و تحلیل رفتن غضروف های مفصلی: با بالا رفتن سن، مقاومت بدن کمتر شده و استخوان ها شروع به تحلیل رفتن می کنند. در نتیجه با کوچکترین فشار و ضربه دست دچار آسیب و عوارضی خواهد شد.
5. فشار و تنش های عصبی: ایجاد فشارهای عصبی باعث ایجاد ناراحتی و دردهایی در نواحی دست به خصوص شانه و کتف می شود.

علائم و تشخیص عارضه

بعد از مشاهده علائمی از جمله: عدم خم و راست کردن نواحی مختلف دست، قفل شدن انگشتان دست، درد و تورم، قرمزی و بی حس، ضعف، داغ شدن انگشتان، کبودی های بی دلیل و.... باید سریعا به پزشک متخصص ارتوپد مراجعه شود. بعد از چکاب و بررسی های لازم در صورتی که پزشک تشخیص دهد، با انجام فیزیوتراپی وضعیت دست بهبود می یابد و انجام این تکنیک برای بیمار لازم و ضروری است، بیمار را به یک فیزیوتراپیست معرفی می کند. فیزیوتراپیست نیز بعد از بررسی سوابق بیمار و همچنین چک کردن وضعیت دست و شدت آسیب آن، برای درمان برنامه ای تنظیم کرده و به بیمار ارائه می دهد.

درمان های موثر در جهت بهبود آسیب های دست

از ایمن ترین و موثرترین تکنیک ها و روش های درمانی می توان به درمان های تکنیکال و تمریناتی فیزیوتراپی اشاره کرد. فیزیوتراپی و توانبخشی در نواحی مختلف دست و به شکل های مختلف انجام می گیرد. این روش در جهت بهبود دست، قبل از جراحی و بعد از جراحی انجام گرفته و به کاهش و تسکین درد در نواحی مختلف دست، افزایش دامنه حرکتی، انعطاف پذیری و ... می پردازد.

1. تمرینات، نرمش و ورزش فیزیوتراپی

   این روش با استفاده از ورزش و نرمش های کششی و تقویتی در جهت بهبود وضعیت دست در نواحی (انگشتان، کف، مچ، ساعد، آرنج، بازو، شانه و کتف) انجام گرفته و به تقویت و انعطاف پذیری دست بعد از جراحی و همچنین جلوگیری از آسیب های شدیدتر در دست کمک می کند. کلیه تمرینات نرمشی و ورزشی توسط فیزیوتراپیست و با توجه به میزان آسیب دست، نوع و علت ایجاد آسیب و همچنین ناحیه آسیب دیده، تعیین و تنظیم می شود.

2. فیزیوتراپی با استفاده از دستگاه های پیشرفته و متدهای خاص

   این روش از فیزیوتراپی با استفاده از دستگاه ها و متدهای متفاوت به افزایش گردش خون در بافت ها، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده دست (انگشتان، کف، مچ، ساعد، آرنج و..)، کاهش تورم و التهاب، کاهش و تسکین درد دست، افزایش دامنه حرکتی، انعطاف پذیری، کاهش خشکی و گرفتگی های نواحی مختلف دست کمک کرده و باعث عملکرد بهتر دست و پیشرفت سریع درمان آن نیز می شود. کلیه روش ها و تکنیک های درمانی فیزیوتراپی برای افراد واجد شرایط فیزیوتراپی؛ مفید بوده و هیچ عارضه دائمی و خطری به دنبال نخواهد داشت. این تکنیک ها عبارتند از:
   1. کایروپراکتیک: ماساژ دادن ناحیه آسیب دیده دست به صورت دوار و به کمک دست
   2. اولتراسوند تراپی: اعمال امواج صوتی با فرکانس بالا در ناحیه آسیب دیده دست
   3. مگنت تراپی: اعمال امواج مغناطیسی به ناحیه آسیب دیده دست
   4. الکتروتراپی: اعمال جریان الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده دست (با استفاده از دستگاه های مختلف)
   5. لیزرتراپی: اعمال و تاباندن اشعه و نور لیزر به ناحیه آسیب دیده دست
   6. شاک ویو: اعمال جریان کنترل شده الکتریکی به ناحیه آسیب دیده دست
   7. تحریکات الکتریکی: اعمال جریان برق و الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده دست( از طریق الکترودها)
   8. طب سوزنی: روشی سنتی با استفاده از وارد کردن سوزن با سایزهای مختلف و در نقاط حساس و مختلف دست و بدن
   9. گرما و سرما درمانی: استفاده از کمپرس های سرد و گرم به مدت معلوم (8 دقیقه) بر روی ناحیه آسیب دیده دست

منبع: کلینیک فیزیوتراپی رامتن