بهترين مرجع گزيده مطالب

امروزه با وجود تمام تلاش ها و پيشرفت هاي پزشكي، سرطان با سرعت زيادي در جهان در حال افزايش است؛ پيش بيني مي شود نرخ رشد آن به بيش از دو برابر وضع موجود طي دو دهه آينده برسد.به گزارش بهداشت نيوز: سرطان نوعي بيماري است كه طي آن سرعت تكثير سلول ها فراتر از نيازهاي بدن، افزايش مي يابد و با رشد كنترل نشده و تهاجم به بافت هاي موضعي و متاستاز مشخص مي شود. اين امر سبب مي شود تا قسمت هاي مبتلا به سرطان كاركرد طبيعي خود را از دست بدهند و بدن دچار اختلال شود.
اگرچه طي دهه هاي اخير پيشرفت هاي قابل ملاحظه اي در مقابله با سرطان ابداع شده اند اما هنوز هيچ درمان قطعي براي اين بيماري وجود ندارد و ابتلابه آن ترسناك است.
بيماري سرطان به دلايل مختلفي ظهور مي يابد و تقريبا همه افراد جامعه در معرض آن هستند. گرچه برخي از انواع آن با افزايش سن شيوع بيشتري مي يابند. نرخ ابتلا به بيماري سرطان در ايران فراتر از استانداردهاي جهاني است به گونه اي كه از آن به عنوان سونامي نامبرده مي شود؛ سرطان سومين علت مرگ و مير در ايران محسوب مي شود.
ابتلابه سرطان به سرعت تمام ابعاد و جهات زندگي را تحت تاثير قرار مي دهد و فرد مبتلا را بيش از هميشه به مرگ نزديك مي كند. اگرچه، در حوزه هاي پزشكي و زيستي، درمان هاي مختلفي براي سرطان پديد آمده اند اما گام اساسي در فرآيند درمان، داشتن اميد در فرد بيمار است كه مي تواند شانس مقابله و غلبه بر سرطان را افزايش دهد.

اميد، توانايي باور داشتن احساس بهتر در آينده است. اميد مي تواند در افزايش سلامت عمومي بيماران سرطاني سهم به سزايي داشته و در مراحل مختلف بيماري تاثيرگذار باشد. اميد با نيروي نافذ خود سامانه فعاليتي را تحريك مي كند تا بتواند تجربه هاي نو كسب كرده و نيروهاي تازه اي را در موجود ايجاد كند.
از سويي ديگر، اميد به عنوان يك نيروي دروني تعريف شده است كه مي تواند باعث غناي زندگي شود و بيماران را قادر سازد كه چشم اندازي فراتر از وضعيت كنوني و نابسامان درد و رنج خود را ببينند. اميدواري در نقطه نااميدي قرار مي گيرد كه خود، ريشه بسياري از بيماري هاي رواني بوده و معضلات اجتماعي وسيعي را مي تواند در پي داشته باشد.
بر اساس شواهد جديد در كشور ايران، اميد از وضعيت چندان مطلوبي برخوردار نيست و ۲۰ درصد از افراد در اثر نا اميدي، افسردگي را در برهه اي از زندگي خود تجربه مي كنند. اين اطلاعات نشان مي دهند كه ميزان نااميدي در بين همه آحاد جامعه از جمله نوجوانان به دلايلي دگرگوني هاي عاطفي و اجتماعي دوران نوجواني كه دچار بيماري هاي مزمن و درد خفيفي مانند آرتروز روماتيسمي، مشكلات قلبي، سرطان، اچ آي وي و ايدز هستند، سطح بالايي از افسردگي و نا اميدي را تجربه مي كنند.
اين اختلالات افسردگي كه ناشي از نااميدي هست، سلامت عمومي جامعه را تهديد مي كند و به عنوان يكي از مهمترين مسايل و مشكلات جامعه محسوب مي شود و وضعيت اميد به آينده، پيامدهاي مختلفي براي افراد جامعه در پي دارد كه در بالاترين سطح آثار خود را در قالب پيشرفت يا ركود و توقف جامعه نشان مي دهد.
از ديگر شواهدي كه بيانگر اهميت اميد در جامعه ايران هست و نشان مي دهد كه اميد در ايران با چالش هاي جدي مواجه بوده و اساسا يك مساله حاد اجتماعي است مي توان به نامگذاري دولت مستقر فعلي از طرف رئيس جمهور روحاني به نام دولت تدبير و اميد اشاره كرد. اميد به عنوان سازهاي رواني-اجتماعي متاثر از علل و عوامل متعددي است.
برخي عوامل هستند كه مورد توجه قرارگرفته اند اما همچنين به نظر مي رسد اين متغير پيوند نزديكي با دينداري و سرمايه اجتماعي داشته باشد كه كمتر مورد توجه قرارگرفته است. دين و آموزه هاي ديني به دليل ارتباط انسان با يك منبع مافوق طبيعي و اعتقاد به موقت بودن زندگي اين جهاني و رستاخيز و برانگيختن آدم ها وزندگي جاويد باعث مي شوند كه حس اميد در افراد ارتقا پيدا كند.
از سوي ديگر سرمايه اجتماعي از طريق پيوند افراد به شبكه هاي اجتماعي دسترسي افراد به منابع اقتصادي و گروها را ارتقا مي دهد كه اين ارتباطات و پيوندها باعث مي شوند كنش هاي جمعي از قبيل تعاون، حمايت هاي اجتماعي و... تسهيل شود و از اين طريق سبب ارتقاي اميد به زندگي شود.
زهرا صادقي، دانش آموخته دانشكده علوم انساني دانشگاه ياسوج با راهنمايي دكتر سيروس احمدي و مشاوره دكتر محمود كيوان آرا، در پايان نامه كارشناسي ارشد خود به رابطه دينداري و سرمايه اجتماعي با اميد به آينده در بين بيماران مبتلا به سرطان در بيمارستان سيد الشهداء شهر اصفهان پرداخته است.
تحقيق او از نوع كمي است كه به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش نيز، مبتلايان به سرطان در بيمارستان سيدالشهداء در شهر اصفهان است كه ۱۱۸نفر از آنان به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي از پنج بخش شيمي درماني، داخلي مردان، داخلي زنان، جراحي مردان و جراحي زنان انتخاب شده اند. ابزار تحقيق جهت سنجش اميد، پرسشنامه اميد به آينده بود. به علاوه، جهت سنجش دينداري از پرسشنامه گلاك و استارك و جهت سنجش سرمايه اجتماعي از پرسشنامه اونيكس و بولن استفاده شد.
بر اساس يافته هاي تحقيق، سرمايه اجتماعي رابطه مثبت و معناداري با اميد به آينده در بين بيماران مبتلابه سرطان دارد اما دينداري رابطه معناداري نشان نمي دهد. براساس يافته هاي تحقيق، هيچيك از متغيرهاي زمينه اي و جمعيتي (سن، جنس، وضعيت تاهل، تحصيلات، اشتغال) نيز تاثير معناداري بر اميد به آينده در بين بيماران مبتلا به سرطان نداشتند.
با استناد به يافته هاي تحقيق، نتيجه گيري اساسي اين پژوهش اين است كه سرمايه اجتماعي كاركرد موثري در افزايش اميد به آينده در بين بيماران سرطاني دارد و با افزايش آن از طريق آموزش، مي توان ضمن افزايش اميد، شانس مقابله با بيماري مهلك سرطان را افزايش داد.

امروزه با وجود تمام تلاش ها و پيشرفت هاي پزشكي، سرطان با سرعت زيادي در جهان در حال افزايش است؛ پيش بيني مي شود نرخ رشد آن به بيش از دو برابر وضع موجود طي دو دهه آينده برسد.به گزارش بهداشت نيوز: سرطان نوعي بيماري است كه طي آن سرعت تكثير سلول ها فراتر از نيازهاي بدن، افزايش مي يابد و با رشد كنترل نشده و تهاجم به بافت هاي موضعي و متاستاز مشخص مي شود. اين امر سبب مي شود تا قسمت هاي مبتلا به سرطان كاركرد طبيعي خود را از دست بدهند و بدن دچار اختلال شود.
اگرچه طي دهه هاي اخير پيشرفت هاي قابل ملاحظه اي در مقابله با سرطان ابداع شده اند اما هنوز هيچ درمان قطعي براي اين بيماري وجود ندارد و ابتلابه آن ترسناك است.
بيماري سرطان به دلايل مختلفي ظهور مي يابد و تقريبا همه افراد جامعه در معرض آن هستند. گرچه برخي از انواع آن با افزايش سن شيوع بيشتري مي يابند. نرخ ابتلا به بيماري سرطان در ايران فراتر از استانداردهاي جهاني است به گونه اي كه از آن به عنوان سونامي نامبرده مي شود؛ سرطان سومين علت مرگ و مير در ايران محسوب مي شود.
ابتلابه سرطان به سرعت تمام ابعاد و جهات زندگي را تحت تاثير قرار مي دهد و فرد مبتلا را بيش از هميشه به مرگ نزديك مي كند. اگرچه، در حوزه هاي پزشكي و زيستي، درمان هاي مختلفي براي سرطان پديد آمده اند اما گام اساسي در فرآيند درمان، داشتن اميد در فرد بيمار است كه مي تواند شانس مقابله و غلبه بر سرطان را افزايش دهد.

اميد، توانايي باور داشتن احساس بهتر در آينده است. اميد مي تواند در افزايش سلامت عمومي بيماران سرطاني سهم به سزايي داشته و در مراحل مختلف بيماري تاثيرگذار باشد. اميد با نيروي نافذ خود سامانه فعاليتي را تحريك مي كند تا بتواند تجربه هاي نو كسب كرده و نيروهاي تازه اي را در موجود ايجاد كند.
از سويي ديگر، اميد به عنوان يك نيروي دروني تعريف شده است كه مي تواند باعث غناي زندگي شود و بيماران را قادر سازد كه چشم اندازي فراتر از وضعيت كنوني و نابسامان درد و رنج خود را ببينند. اميدواري در نقطه نااميدي قرار مي گيرد كه خود، ريشه بسياري از بيماري هاي رواني بوده و معضلات اجتماعي وسيعي را مي تواند در پي داشته باشد.
بر اساس شواهد جديد در كشور ايران، اميد از وضعيت چندان مطلوبي برخوردار نيست و ۲۰ درصد از افراد در اثر نا اميدي، افسردگي را در برهه اي از زندگي خود تجربه مي كنند. اين اطلاعات نشان مي دهند كه ميزان نااميدي در بين همه آحاد جامعه از جمله نوجوانان به دلايلي دگرگوني هاي عاطفي و اجتماعي دوران نوجواني كه دچار بيماري هاي مزمن و درد خفيفي مانند آرتروز روماتيسمي، مشكلات قلبي، سرطان، اچ آي وي و ايدز هستند، سطح بالايي از افسردگي و نا اميدي را تجربه مي كنند.
اين اختلالات افسردگي كه ناشي از نااميدي هست، سلامت عمومي جامعه را تهديد مي كند و به عنوان يكي از مهمترين مسايل و مشكلات جامعه محسوب مي شود و وضعيت اميد به آينده، پيامدهاي مختلفي براي افراد جامعه در پي دارد كه در بالاترين سطح آثار خود را در قالب پيشرفت يا ركود و توقف جامعه نشان مي دهد.
از ديگر شواهدي كه بيانگر اهميت اميد در جامعه ايران هست و نشان مي دهد كه اميد در ايران با چالش هاي جدي مواجه بوده و اساسا يك مساله حاد اجتماعي است مي توان به نامگذاري دولت مستقر فعلي از طرف رئيس جمهور روحاني به نام دولت تدبير و اميد اشاره كرد. اميد به عنوان سازهاي رواني-اجتماعي متاثر از علل و عوامل متعددي است.
برخي عوامل هستند كه مورد توجه قرارگرفته اند اما همچنين به نظر مي رسد اين متغير پيوند نزديكي با دينداري و سرمايه اجتماعي داشته باشد كه كمتر مورد توجه قرارگرفته است. دين و آموزه هاي ديني به دليل ارتباط انسان با يك منبع مافوق طبيعي و اعتقاد به موقت بودن زندگي اين جهاني و رستاخيز و برانگيختن آدم ها وزندگي جاويد باعث مي شوند كه حس اميد در افراد ارتقا پيدا كند.
از سوي ديگر سرمايه اجتماعي از طريق پيوند افراد به شبكه هاي اجتماعي دسترسي افراد به منابع اقتصادي و گروها را ارتقا مي دهد كه اين ارتباطات و پيوندها باعث مي شوند كنش هاي جمعي از قبيل تعاون، حمايت هاي اجتماعي و... تسهيل شود و از اين طريق سبب ارتقاي اميد به زندگي شود.
زهرا صادقي، دانش آموخته دانشكده علوم انساني دانشگاه ياسوج با راهنمايي دكتر سيروس احمدي و مشاوره دكتر محمود كيوان آرا، در پايان نامه كارشناسي ارشد خود به رابطه دينداري و سرمايه اجتماعي با اميد به آينده در بين بيماران مبتلا به سرطان در بيمارستان سيد الشهداء شهر اصفهان پرداخته است.
تحقيق او از نوع كمي است كه به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش نيز، مبتلايان به سرطان در بيمارستان سيدالشهداء در شهر اصفهان است كه ۱۱۸نفر از آنان به روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي از پنج بخش شيمي درماني، داخلي مردان، داخلي زنان، جراحي مردان و جراحي زنان انتخاب شده اند. ابزار تحقيق جهت سنجش اميد، پرسشنامه اميد به آينده بود. به علاوه، جهت سنجش دينداري از پرسشنامه گلاك و استارك و جهت سنجش سرمايه اجتماعي از پرسشنامه اونيكس و بولن استفاده شد.
بر اساس يافته هاي تحقيق، سرمايه اجتماعي رابطه مثبت و معناداري با اميد به آينده در بين بيماران مبتلابه سرطان دارد اما دينداري رابطه معناداري نشان نمي دهد. براساس يافته هاي تحقيق، هيچيك از متغيرهاي زمينه اي و جمعيتي (سن، جنس، وضعيت تاهل، تحصيلات، اشتغال) نيز تاثير معناداري بر اميد به آينده در بين بيماران مبتلا به سرطان نداشتند.
با استناد به يافته هاي تحقيق، نتيجه گيري اساسي اين پژوهش اين است كه سرمايه اجتماعي كاركرد موثري در افزايش اميد به آينده در بين بيماران سرطاني دارد و با افزايش آن از طريق آموزش، مي توان ضمن افزايش اميد، شانس مقابله با بيماري مهلك سرطان را افزايش داد.