بهترين مرجع گزيده مطالب

كارآفرين ايده پرداز و مجري طرح «حامي دامدار» توانسته با نوآوري در نحوه تخصيص تسهيلات به مردم، انحراف تسهيلات را به صفر و بازدهي آن را به حداكثر برساند. اين طرح منجر به اشتغال۲۰۰نفري در روستاهاي محروم سيستان و بلوچستان شده است.
به گزارش مشرق، مهندس جواد يوسفي، ايده پرداز و مجري طرح «حامي دامدار» كارآفريني است كه توانسته با نوآوري در نحوه تخصيص تسهيلات به مردم، انحراف تسهيلات را به صفر و بازدهي آن را به حداكثر برساند. جواد يوسفي به دليل دغدغه هاي شخصي طرح «حامي دامدار» را كه منجر به اشتغال 200 نفر شده به روستاهاي محروم سيستان و بلوچستان برده است.
ايده ها و روش هاي اشتغالزايي متناسب با تغيير شرايط بايد ارتقا پيدا كنند. بازدهي پايين طرح هاي اشتغالزا در بسياري از موارد ناشي از اين است كه با وجود تغيير مقتضيات زمان همچنان مدل هاي سنتي ايجاد شغل به حيات خود ادامه مي دهند بدون آنكه توجهي به بازخوردها داشته باشند. يكي از شيوه هاي سنتي و معروف در سياستگذاري اشتغال، پرداخت تسهيلات نقدي خرد به مردم با هدف خوداشتغالي است. اين روش سال هاست كه مورد توجه دستگاه هاي دولتي و كارآفرينان قرار دارد. اگرچه نفس اين روش را به طور كامل نمي توان زير سوال برد اما همواره نگراني هايي درباره ميزان كارآمدي آن بويژه احتمال انحراف تسهيلات وجود دارد.

مهندس جواد يوسفي، ايده پرداز و مجري طرح «حامي دامدار» كارآفريني است كه توانسته با نوآوري در نحوه تخصيص تسهيلات به مردم، انحراف تسهيلات را به صفر و بازدهي آن را به حداكثر برساند. جواد يوسفي به دليل دغدغه هاي شخصي طرح «حامي دامدار» را كه منجر به اشتغال 200نفر شده به روستاهاي محروم سيستان و بلوچستان برده است.او در توضيح اين طرح، مي گويد: «دامداري همواره يكي از علاقه شخصي من بوده است. در مقاطع مختلف شيوه هاي مختلفي از دامداري را امتحان و كسب تجربه كردم. از سوي ديگر باز هم به دليل علايق شخصي سفرهايي زيادي به مناطق محروم كشور با هدف عكاسي انجام مي دادم. در اين سفرها متوجه شدم كه عامل اصلي محروميت مردم، بيكاري آن هاست و در عين حال ظرفيت ها و امكانات معطل در مناطق محروم براي اشتغالزايي را كاملا شناسايي كردم. ايده «حامي دامدار» در همين حين آرام آرام در ذهنم شكل مي گرفت. من مشاهده مي كردم كه مردم در مناطق محروم اندك درآمد يا سرمايه يا تسهيلاتي را كه دريافت مي كردند، صرف كالاهاي مصرفي و غيرضروري مي كردند و هر روز بدهكار و گرفتار تر از قبل مي شدند و فقط امروزشان را به فردا مي رساندند.»
او مي افزايد: «در عين حال مردم در مناطق محروم بسياري از مهارت هاي ديرين خود را فراموش كرده اند. از جمله مهارت و تجربه دامداري. طرح حامي دامدار را اينگونه تعريف كرديم كه در مناطق محروم كشور در فاز نخست به مردم دامداري بياموزيم و سپس به جاي تسهيلات نقدي دام را به صورت قسطي در اختيارشان قرار دهيم و پس از پروار شدن دام ها هم مردم مي توانند خودشان دام ها را در بازار بفروشند و اگر نتوانستند ما به صورت تضميني از آن ها خريداري كنيم.»
آقاي يوسفي درباره علت انتخاب سيستان و بلوچستان براي اجراي اين طرح، خاطرنشان مي كند: «من و همكارانم به اين نتيجه رسيديم كه اگر اين طرح را در سخت ترين نقطه كشور اجرا كنيم پس از آن براي اجرايش در ساير استان ها و تعميم اين ايده كار آساني خواهيم داشت. قبل از شروع طرح ما مدت ها در روستاهاي سيستان بلوچستان اقامت كرديم و بررسي هاي دقيقي راجع به شرايط محيط زيستي، فرهنگ و ميزان مهارت هاي اقتصادي مردم و ظرفيت ها و كاستي هاي اقتصادي منطقه به عمل آورديم. متوجه شديم كه طرح «حامي دامدار» با حفظ روح واحدش در هر استان بايد نسخه اي ويژه و بومي سازي شده داشته باشد. نسخه ما در سيستان هم «نهاد واسط» بود.»
او اضافه مي كند: «گام اول ما ارتباط گيري با مردم روستايي بود. مردم اين منطقه چيزي كه زياد ديده اند گروه هاي رسانه اي هستند كه چند روز براي ساخت مستند يا تهيه خوراك محتوايي در منطقه حاضر مي شوند و سپس بدون برجاي گذاشتن دستاورد خاصي براي مردم بومي اينجا را ترك مي كنند. براي همين مردم روستاهاي محروم در بسياري از مواقع همان ابتدا كسي را جدي نمي گيرند. اما از آنجا كه بسيار فهيم و هوشمند هستند به سرعت تشخيص مي دهند كه چه كسي براي كار سراغشان آمده و برايشان مفيد است. شك و ترديدهاي مردم به سرعت تبديل شد به همزيستي و احساس اعتماد. ما بين مردم اين مساله را جا انداختيم كه نيامده ايم به شما پول بدهيم بلكه آمده ايم تا با كمك خودتان برايتان شغل دائمي و درآمد ثابت ايجاد كنيم. جا انداختن اين مساله دشواري هايي داشت اما وقتي محقق شد حمايت جدي مردم را جلب كرد و به همه چيز سرعت بخشيد.»
جواد يوسفي نگهداري و پرورش دام سبك را به همراه همكارانش به صورت چهره به چهره و با برگزاري كلاس آموزشي در مساجد روستا پيگري كرده است. او مي گويد: «دانش كشاورزي و دامداري مردم منطقه متاسفانه بسيار نازل بود. قبل از آنكه آموزش به مردم را آغاز كنيم مي دانستيم كه بيشتر خانه هاي روستايي در حال حاضر جايگاه مناسب پرورش دام را ندارند. وقتي آموزش ها تكميل مي شد و علاقمندان جدي اين كار مشخص مي شدند براي مردم جايگاه مناسب نگهداري دام هم ساختيم. در حال حاضر 100 جايگاه خانگي پرورش دام سبك در ابعاد 20 در 30 متر با تلاش خود مردم ساخته شده است.»
اين كارآفرين موفق، خاطرنشان مي كند: «مجموعه اين تلاش ها تا اين لحظه منجر به اين شده است كه در حال حاضر 100 دامدار روستايي در سيستان و بلوچستان در قالب طرح حامي دامدار صاحب 2 هزار راس دام سبك هستند و ماهانه تا دو ميليون تومان در آمد دارند و براي 200 نفر هم اشتغالزايي شده است. يك مساله مهم ديگر رسيدگي به سلامت دام ها و خدمات دامپزشكي است. واقعيت اين است كه مردم از پس هزينه هاي دامپزشكي برنمي آمدند اما ما در اين مرحله هم اعضاي طرح را ياري كرديم و خودمان با كمك خيرين تيم متخصصان دامپزشكي را تشكيل داده ايم و به صورت دوره اي و منظم كليه خدمات دامپزشكي را رايگان به مردم ارائه مي دهيم.»
او مي افزايد: «طبيعتا يكي از مهمترين دغدغه هاي هر دامداري تهيه علوفه و خوراك دام هاست. براي كاهش هزينه هاي مردم تصميم گرفتيم كه علوفه را هم با كمك خود آن ها توليد كنيم. بعد از بررسي هاي دقيق متوجه شديم كه منطقه بمپور مستعد كشت علوفه است و با همكاري مردم منطقه كشت علوفه را شروع كرديم. در حال حاضر علوفه اين 100 واحد با قيمتي به مراتب ارزان تر از قيمت بازار تهيه و در اختيار مردم قرار مي گيرد، ضمن اينكه همان توليد علوفه هم براي مردم اشتغالزايي كرده است. در جريان توليد علوفه ماشين آلات كشاورزي را به طور رايگان در اختيار مردم قرار مي دهيم.»
جواد يوسفي براي اجراي ايده اش به همراه خانواده از تهران به زاهدان مهاجرت كرده است. شناخت استراتژيك از زير و بم اقتصاد روستا محصول تمركز جدي او در منطقه هدف است. او تصريح مي كند: «اقتصاد روستا در ذات خود مولد است و اگر روستا شكل طبيعي خود را داشته باشد در هيچ امري نيازمند جايي خارج از جغرافياي خود نيست. روستا يك اكوسيستم درآمدي دارد كه مطابق مطالعات ما در شكل كمال يافته اش دست كم ماهانه مي تواند براي هر روستايي 9 ميليون تومان آورده داشته باشد. بر همين اساس ما پس از تكميل و تثبيت چرخه دام در روستا در گام هاي بعدي به سراغ راه اندازي چرخه مرغ گوشتي، تخم مرغ، بز شيري و گاو شيري خواهيم و تصور مي كنيم كه برداشتن همه اين گام ها 10 سال زمان خواهد برد. در همين مدت شاهد هستيم كه تغييراتي هم در نحوه مديريت اقتصادي خانوارهاي عضو طرح بوجود آمده است و آن ها مي كوشند با كاهش هزينه براي كالاهاي مصرفي و غيرضروري هرچه بيشتر در فعاليت اقتصادي شان سرمايه گذاري كنند.»

كارآفرين ايده پرداز و مجري طرح «حامي دامدار» توانسته با نوآوري در نحوه تخصيص تسهيلات به مردم، انحراف تسهيلات را به صفر و بازدهي آن را به حداكثر برساند. اين طرح منجر به اشتغال۲۰۰نفري در روستاهاي محروم سيستان و بلوچستان شده است.
به گزارش مشرق، مهندس جواد يوسفي، ايده پرداز و مجري طرح «حامي دامدار» كارآفريني است كه توانسته با نوآوري در نحوه تخصيص تسهيلات به مردم، انحراف تسهيلات را به صفر و بازدهي آن را به حداكثر برساند. جواد يوسفي به دليل دغدغه هاي شخصي طرح «حامي دامدار» را كه منجر به اشتغال 200 نفر شده به روستاهاي محروم سيستان و بلوچستان برده است.
ايده ها و روش هاي اشتغالزايي متناسب با تغيير شرايط بايد ارتقا پيدا كنند. بازدهي پايين طرح هاي اشتغالزا در بسياري از موارد ناشي از اين است كه با وجود تغيير مقتضيات زمان همچنان مدل هاي سنتي ايجاد شغل به حيات خود ادامه مي دهند بدون آنكه توجهي به بازخوردها داشته باشند. يكي از شيوه هاي سنتي و معروف در سياستگذاري اشتغال، پرداخت تسهيلات نقدي خرد به مردم با هدف خوداشتغالي است. اين روش سال هاست كه مورد توجه دستگاه هاي دولتي و كارآفرينان قرار دارد. اگرچه نفس اين روش را به طور كامل نمي توان زير سوال برد اما همواره نگراني هايي درباره ميزان كارآمدي آن بويژه احتمال انحراف تسهيلات وجود دارد.

مهندس جواد يوسفي، ايده پرداز و مجري طرح «حامي دامدار» كارآفريني است كه توانسته با نوآوري در نحوه تخصيص تسهيلات به مردم، انحراف تسهيلات را به صفر و بازدهي آن را به حداكثر برساند. جواد يوسفي به دليل دغدغه هاي شخصي طرح «حامي دامدار» را كه منجر به اشتغال 200نفر شده به روستاهاي محروم سيستان و بلوچستان برده است.او در توضيح اين طرح، مي گويد: «دامداري همواره يكي از علاقه شخصي من بوده است. در مقاطع مختلف شيوه هاي مختلفي از دامداري را امتحان و كسب تجربه كردم. از سوي ديگر باز هم به دليل علايق شخصي سفرهايي زيادي به مناطق محروم كشور با هدف عكاسي انجام مي دادم. در اين سفرها متوجه شدم كه عامل اصلي محروميت مردم، بيكاري آن هاست و در عين حال ظرفيت ها و امكانات معطل در مناطق محروم براي اشتغالزايي را كاملا شناسايي كردم. ايده «حامي دامدار» در همين حين آرام آرام در ذهنم شكل مي گرفت. من مشاهده مي كردم كه مردم در مناطق محروم اندك درآمد يا سرمايه يا تسهيلاتي را كه دريافت مي كردند، صرف كالاهاي مصرفي و غيرضروري مي كردند و هر روز بدهكار و گرفتار تر از قبل مي شدند و فقط امروزشان را به فردا مي رساندند.»
او مي افزايد: «در عين حال مردم در مناطق محروم بسياري از مهارت هاي ديرين خود را فراموش كرده اند. از جمله مهارت و تجربه دامداري. طرح حامي دامدار را اينگونه تعريف كرديم كه در مناطق محروم كشور در فاز نخست به مردم دامداري بياموزيم و سپس به جاي تسهيلات نقدي دام را به صورت قسطي در اختيارشان قرار دهيم و پس از پروار شدن دام ها هم مردم مي توانند خودشان دام ها را در بازار بفروشند و اگر نتوانستند ما به صورت تضميني از آن ها خريداري كنيم.»
آقاي يوسفي درباره علت انتخاب سيستان و بلوچستان براي اجراي اين طرح، خاطرنشان مي كند: «من و همكارانم به اين نتيجه رسيديم كه اگر اين طرح را در سخت ترين نقطه كشور اجرا كنيم پس از آن براي اجرايش در ساير استان ها و تعميم اين ايده كار آساني خواهيم داشت. قبل از شروع طرح ما مدت ها در روستاهاي سيستان بلوچستان اقامت كرديم و بررسي هاي دقيقي راجع به شرايط محيط زيستي، فرهنگ و ميزان مهارت هاي اقتصادي مردم و ظرفيت ها و كاستي هاي اقتصادي منطقه به عمل آورديم. متوجه شديم كه طرح «حامي دامدار» با حفظ روح واحدش در هر استان بايد نسخه اي ويژه و بومي سازي شده داشته باشد. نسخه ما در سيستان هم «نهاد واسط» بود.»
او اضافه مي كند: «گام اول ما ارتباط گيري با مردم روستايي بود. مردم اين منطقه چيزي كه زياد ديده اند گروه هاي رسانه اي هستند كه چند روز براي ساخت مستند يا تهيه خوراك محتوايي در منطقه حاضر مي شوند و سپس بدون برجاي گذاشتن دستاورد خاصي براي مردم بومي اينجا را ترك مي كنند. براي همين مردم روستاهاي محروم در بسياري از مواقع همان ابتدا كسي را جدي نمي گيرند. اما از آنجا كه بسيار فهيم و هوشمند هستند به سرعت تشخيص مي دهند كه چه كسي براي كار سراغشان آمده و برايشان مفيد است. شك و ترديدهاي مردم به سرعت تبديل شد به همزيستي و احساس اعتماد. ما بين مردم اين مساله را جا انداختيم كه نيامده ايم به شما پول بدهيم بلكه آمده ايم تا با كمك خودتان برايتان شغل دائمي و درآمد ثابت ايجاد كنيم. جا انداختن اين مساله دشواري هايي داشت اما وقتي محقق شد حمايت جدي مردم را جلب كرد و به همه چيز سرعت بخشيد.»
جواد يوسفي نگهداري و پرورش دام سبك را به همراه همكارانش به صورت چهره به چهره و با برگزاري كلاس آموزشي در مساجد روستا پيگري كرده است. او مي گويد: «دانش كشاورزي و دامداري مردم منطقه متاسفانه بسيار نازل بود. قبل از آنكه آموزش به مردم را آغاز كنيم مي دانستيم كه بيشتر خانه هاي روستايي در حال حاضر جايگاه مناسب پرورش دام را ندارند. وقتي آموزش ها تكميل مي شد و علاقمندان جدي اين كار مشخص مي شدند براي مردم جايگاه مناسب نگهداري دام هم ساختيم. در حال حاضر 100 جايگاه خانگي پرورش دام سبك در ابعاد 20 در 30 متر با تلاش خود مردم ساخته شده است.»
اين كارآفرين موفق، خاطرنشان مي كند: «مجموعه اين تلاش ها تا اين لحظه منجر به اين شده است كه در حال حاضر 100 دامدار روستايي در سيستان و بلوچستان در قالب طرح حامي دامدار صاحب 2 هزار راس دام سبك هستند و ماهانه تا دو ميليون تومان در آمد دارند و براي 200 نفر هم اشتغالزايي شده است. يك مساله مهم ديگر رسيدگي به سلامت دام ها و خدمات دامپزشكي است. واقعيت اين است كه مردم از پس هزينه هاي دامپزشكي برنمي آمدند اما ما در اين مرحله هم اعضاي طرح را ياري كرديم و خودمان با كمك خيرين تيم متخصصان دامپزشكي را تشكيل داده ايم و به صورت دوره اي و منظم كليه خدمات دامپزشكي را رايگان به مردم ارائه مي دهيم.»
او مي افزايد: «طبيعتا يكي از مهمترين دغدغه هاي هر دامداري تهيه علوفه و خوراك دام هاست. براي كاهش هزينه هاي مردم تصميم گرفتيم كه علوفه را هم با كمك خود آن ها توليد كنيم. بعد از بررسي هاي دقيق متوجه شديم كه منطقه بمپور مستعد كشت علوفه است و با همكاري مردم منطقه كشت علوفه را شروع كرديم. در حال حاضر علوفه اين 100 واحد با قيمتي به مراتب ارزان تر از قيمت بازار تهيه و در اختيار مردم قرار مي گيرد، ضمن اينكه همان توليد علوفه هم براي مردم اشتغالزايي كرده است. در جريان توليد علوفه ماشين آلات كشاورزي را به طور رايگان در اختيار مردم قرار مي دهيم.»
جواد يوسفي براي اجراي ايده اش به همراه خانواده از تهران به زاهدان مهاجرت كرده است. شناخت استراتژيك از زير و بم اقتصاد روستا محصول تمركز جدي او در منطقه هدف است. او تصريح مي كند: «اقتصاد روستا در ذات خود مولد است و اگر روستا شكل طبيعي خود را داشته باشد در هيچ امري نيازمند جايي خارج از جغرافياي خود نيست. روستا يك اكوسيستم درآمدي دارد كه مطابق مطالعات ما در شكل كمال يافته اش دست كم ماهانه مي تواند براي هر روستايي 9 ميليون تومان آورده داشته باشد. بر همين اساس ما پس از تكميل و تثبيت چرخه دام در روستا در گام هاي بعدي به سراغ راه اندازي چرخه مرغ گوشتي، تخم مرغ، بز شيري و گاو شيري خواهيم و تصور مي كنيم كه برداشتن همه اين گام ها 10 سال زمان خواهد برد. در همين مدت شاهد هستيم كه تغييراتي هم در نحوه مديريت اقتصادي خانوارهاي عضو طرح بوجود آمده است و آن ها مي كوشند با كاهش هزينه براي كالاهاي مصرفي و غيرضروري هرچه بيشتر در فعاليت اقتصادي شان سرمايه گذاري كنند.»