بهترين مرجع گزيده مطالب

به گزارش بهداشت نيوز مطالعات نشان مي‌دهد بيماري‌هاي مزمن مي‌تواند به بروز مشكلات روان‌شناختي در بيماران دامن بزند و سلامت روان آن‌ها را به خطر بيندازد. شيوع 2 تا 3 برابري افسردگي بين مبتلايان به ديابت گزارش شده است .فراموش نكنيد كه در ايران حداقل چهار و نيم ميليون نفر مبتلا به ديابت هستند كه البته با توجه به تغييرات در سبك زندگي، متاسفانه اين آمار رو به افزايش است. بررسي‌هاي جديد نشان مي‌دهد چالش‌هاي پيش روي اين بيماران تنها محدود به عوارض جسماني اين بيماري نيست و بحث سلامت روان آن‌ها نيز امري است كه بايد بيشتر از قبل جدي گرفته شود.
عوامل تشديدكننده افسردگي
در بيماران ديابتي
مطالعات نشان مي‌دهد مبتلايان به ديابت دو تا سه برابر افراد سالم احتمال دارد دچار افسردگي شده و علايم آن را تجربه كنند. البته برخي عوامل و شرايط مي‌تواند احتمال ابتلا به افسردگي را در اين بيماران افزايش دهد.

برخي از عواملي كه تا به امروز تاثير آن‌ها مشخص شده است، عبارتند از:
طول دوره بيماري
بررسي محققان دانشگاه پرث دراستراليا نشان مي‌دهد با افزايش دوره بيماري، احتمال بروز علايم افسردگي يا دريافت تشخيص اين بيماري، افزايش مي‌يابد.
در واقع در سال‌هاي ابتدايي تشخيص بيماري، تفاوت زيادي بين ابتلا به افسردگي بين بيماران و افراد سالم ديده نمي‌شود اما با افزايش سال‌هاي ابتلا به بيش از 20 سال، احتمال ابتلا به افسردگي در اين افراد به بيش از دو برابر بيشتر از افراد سالم مي‌رسد.
نوع ديابت
برخلاف تصور برخي از افراد در بسياري از مطالعاتي كه تا به امروز انجام شده است، از جمله مطالعه محققان دانشگاه كاليفرنيا، افراد مبتلا به ديابت نوع يك از نظر ميزان ابتلا به افسردگي تفاوت چنداني با افراد سالم نداشته و نرخ ابتلا به افسردگي در اين گروه از بيماران، پايين‌تر از مبتلايان به ديابت نوع دو است.
در واقع اين مبتلايان به ديابت نوع دو هستند كه در معرض خطر بيشتري در اين زمينه هستند.
ناتواني در مديريت قند خون
ميزان موفقيت دركنترل قند خون و افسردگي از ديگر موضوعاتي است كه در مطالعات بررسي مي شود.
نكته‌ جالب اين‌كه در برخي مطالعات مرداني كه قند خون آن‌ها با نوسان‌هاي بيشتري روبه رو بود، بيشتر از زناني كه موقعيت مشابهي داشتند، علايم افسردگي را نشان مي‌دادند. اما به صورت كلي هر چه نوسان‌هاي قند خون بيشتر بوده و با دارو و رژيم غذايي تحت كنترل قرار نگيرد، احتمال بروز افسردگي نيز افزايش مي‌يابد.
جنسيت
هرچند مطالعات نشان مي‌دهد كه ميزان ابتلا به افسردگي در هر دو جنس ميان افراد مبتلا به ديابت به نسبت بالاست اما برخي پژوهش‌ها از تفاوت‌هايي جزئي در اين بين خبر مي‌دهند. به عنوان مثال در پژوهشي كه در ميلتون-كينز انگلستان انجام شده نشان مي‌دهد زنان مبتلا به ديابت نوع 2، بيشتر علايم متوسط تا شديد اختلالات اضطرابي را گزارش مي‌دهند اما در مقابل مردان مبتلا به ديابت بيشتر از علايم متوسط تا شديد افسردگي در رنج هستند.
چرا درمان افسردگي مهم است؟
هفته گذشته مطالعه‌اي منتشر شد كه نتايج آن نه فقط براي بيماران مبتلا به ديابت كه براي پزشكان فعال در اين زمينه نيز بسيار قابل تامل است. اين مطالعه كه آغاز آن به سال 2000 باز مي‌گردد، به رابطه بين افسردگي و ميزان مرگ و مير در بيماران ديابتي پرداخته است.
در ابتداي اجراي اين پژوهش، محققان بر اساس بانك اطلاعاتي بيمه سلامت ملي تايوان، بيش از 53 هزار نفر را كه مبتلا به ديابت بوده و در كنار آن تشخيص افسردگي نيز دريافت كرده بودند، شناسايي كرده و در ادامه وضعيت اين بيماران را تا سال 2013 مورد بررسي قرار دادند. نتايج اين مطالعه طولاني مدت نشان داد ميزان مرگ و مير در افرادي كه در اين دوره داروهاي ضدافسردگي مصرف كرده بودند، 35 درصد كمتر از ميزان مرگ بين افرادي است كه مصرف دارو نداشته‌اند. اين‌كه چه مكانيسمي باعث اين تفاوت فاحش است، هنوز مشخص نيست اما برخي معتقدند با كاهش علايم افسردگي، احتمال پايبندي افراد به اصولي كه براي كنترل بيماري ديابت خود بايد رعايت كنند، افزايش يافته و همين مي‌تواند عوارض مرگبار ديابت را كاهش دهد. بر اين اساس نيز به پزشكاني كه با بيماران ديابتي سر و كار دارند، توصيه مي‌شود بحث سلامت روان اين گروه از بيماران را به صورت مستمر در نظر داشته باشند، چرا كه به نظر مي‌رسد اين موضوع نقشي اساسي در موفقيت درمان بر عهده دارد.

به گزارش بهداشت نيوز مطالعات نشان مي‌دهد بيماري‌هاي مزمن مي‌تواند به بروز مشكلات روان‌شناختي در بيماران دامن بزند و سلامت روان آن‌ها را به خطر بيندازد. شيوع 2 تا 3 برابري افسردگي بين مبتلايان به ديابت گزارش شده است .فراموش نكنيد كه در ايران حداقل چهار و نيم ميليون نفر مبتلا به ديابت هستند كه البته با توجه به تغييرات در سبك زندگي، متاسفانه اين آمار رو به افزايش است. بررسي‌هاي جديد نشان مي‌دهد چالش‌هاي پيش روي اين بيماران تنها محدود به عوارض جسماني اين بيماري نيست و بحث سلامت روان آن‌ها نيز امري است كه بايد بيشتر از قبل جدي گرفته شود.
عوامل تشديدكننده افسردگي
در بيماران ديابتي
مطالعات نشان مي‌دهد مبتلايان به ديابت دو تا سه برابر افراد سالم احتمال دارد دچار افسردگي شده و علايم آن را تجربه كنند. البته برخي عوامل و شرايط مي‌تواند احتمال ابتلا به افسردگي را در اين بيماران افزايش دهد.

برخي از عواملي كه تا به امروز تاثير آن‌ها مشخص شده است، عبارتند از:
طول دوره بيماري
بررسي محققان دانشگاه پرث دراستراليا نشان مي‌دهد با افزايش دوره بيماري، احتمال بروز علايم افسردگي يا دريافت تشخيص اين بيماري، افزايش مي‌يابد.
در واقع در سال‌هاي ابتدايي تشخيص بيماري، تفاوت زيادي بين ابتلا به افسردگي بين بيماران و افراد سالم ديده نمي‌شود اما با افزايش سال‌هاي ابتلا به بيش از 20 سال، احتمال ابتلا به افسردگي در اين افراد به بيش از دو برابر بيشتر از افراد سالم مي‌رسد.
نوع ديابت
برخلاف تصور برخي از افراد در بسياري از مطالعاتي كه تا به امروز انجام شده است، از جمله مطالعه محققان دانشگاه كاليفرنيا، افراد مبتلا به ديابت نوع يك از نظر ميزان ابتلا به افسردگي تفاوت چنداني با افراد سالم نداشته و نرخ ابتلا به افسردگي در اين گروه از بيماران، پايين‌تر از مبتلايان به ديابت نوع دو است.
در واقع اين مبتلايان به ديابت نوع دو هستند كه در معرض خطر بيشتري در اين زمينه هستند.
ناتواني در مديريت قند خون
ميزان موفقيت دركنترل قند خون و افسردگي از ديگر موضوعاتي است كه در مطالعات بررسي مي شود.
نكته‌ جالب اين‌كه در برخي مطالعات مرداني كه قند خون آن‌ها با نوسان‌هاي بيشتري روبه رو بود، بيشتر از زناني كه موقعيت مشابهي داشتند، علايم افسردگي را نشان مي‌دادند. اما به صورت كلي هر چه نوسان‌هاي قند خون بيشتر بوده و با دارو و رژيم غذايي تحت كنترل قرار نگيرد، احتمال بروز افسردگي نيز افزايش مي‌يابد.
جنسيت
هرچند مطالعات نشان مي‌دهد كه ميزان ابتلا به افسردگي در هر دو جنس ميان افراد مبتلا به ديابت به نسبت بالاست اما برخي پژوهش‌ها از تفاوت‌هايي جزئي در اين بين خبر مي‌دهند. به عنوان مثال در پژوهشي كه در ميلتون-كينز انگلستان انجام شده نشان مي‌دهد زنان مبتلا به ديابت نوع 2، بيشتر علايم متوسط تا شديد اختلالات اضطرابي را گزارش مي‌دهند اما در مقابل مردان مبتلا به ديابت بيشتر از علايم متوسط تا شديد افسردگي در رنج هستند.
چرا درمان افسردگي مهم است؟
هفته گذشته مطالعه‌اي منتشر شد كه نتايج آن نه فقط براي بيماران مبتلا به ديابت كه براي پزشكان فعال در اين زمينه نيز بسيار قابل تامل است. اين مطالعه كه آغاز آن به سال 2000 باز مي‌گردد، به رابطه بين افسردگي و ميزان مرگ و مير در بيماران ديابتي پرداخته است.
در ابتداي اجراي اين پژوهش، محققان بر اساس بانك اطلاعاتي بيمه سلامت ملي تايوان، بيش از 53 هزار نفر را كه مبتلا به ديابت بوده و در كنار آن تشخيص افسردگي نيز دريافت كرده بودند، شناسايي كرده و در ادامه وضعيت اين بيماران را تا سال 2013 مورد بررسي قرار دادند. نتايج اين مطالعه طولاني مدت نشان داد ميزان مرگ و مير در افرادي كه در اين دوره داروهاي ضدافسردگي مصرف كرده بودند، 35 درصد كمتر از ميزان مرگ بين افرادي است كه مصرف دارو نداشته‌اند. اين‌كه چه مكانيسمي باعث اين تفاوت فاحش است، هنوز مشخص نيست اما برخي معتقدند با كاهش علايم افسردگي، احتمال پايبندي افراد به اصولي كه براي كنترل بيماري ديابت خود بايد رعايت كنند، افزايش يافته و همين مي‌تواند عوارض مرگبار ديابت را كاهش دهد. بر اين اساس نيز به پزشكاني كه با بيماران ديابتي سر و كار دارند، توصيه مي‌شود بحث سلامت روان اين گروه از بيماران را به صورت مستمر در نظر داشته باشند، چرا كه به نظر مي‌رسد اين موضوع نقشي اساسي در موفقيت درمان بر عهده دارد.